AMAÇ: Bu çalışmada alerjik rinit (AR) ve diğer sinonazal patolojileri olan ve olmayan hastalarda nazal septal cisim genişliğinin (NSC) araştırılması ve karşılaştırılması amaçlandı.
YÖNTEMLER: Çalışmaya toplam 577 birey dahil edildi. Çalışma grupları, çeşitli sinonazal patolojileri ve/veya AR’si olan 488 erişkin hastadan, kontrol grubu ise paranazal radyografik bulguları ve alerji testleri tamamen normal olan 89 sağlıklı bireyden oluşuyordu. Çalışma grubundaki hastalar kendi içinde dört gruba ayrılarak incelendi; grup 1 sadece sinonazal patolojisi olan hastalar (septum deviyasyonu, akut sinüzit, kronik sinüzit ve/veya nazal polipozis), grup 2 hem sinonazal patolojileri hem de AR’si olan hastalar, grup 3 sadece AR tanılı hastalardan oluşturuldu, grup 4 ise kontrol grubu olarak tasarlandı.
BULGULAR: Grup 1’de 201 (%34.8) hasta, grup 2’de 211 (%36.6) hasta, grup 3’de 76 (%13.2) hasta ve grup 4’de ise 89 sağlıklı birey (%15.4) mevcuttu. Bunlardan 299’u (%51.8) kadın, 278’i (%48.2) erkekti. NSC erkeklerde kadınlardan anlamlı olarak daha büyüktü. Ortalama NSC genişliği 1.2±0.2 idi. NSC boyutları her üç çalışma grubunda da kontrollere kıyasla anlamlı olarak daha büyüktü (p<0.001).
SONUÇ: Çalışmamız, literatür ile uyumlu olarak NSC’nin AR ve sinus patolojilerinde benzer oranlarda büyüdüğünü desteklemektedir. Burun tıkanıklığı ile başvuran hastalarda, fizik muayeneye ek olarak paranazal sinüs tomografisi ile değerlendirme etkin tanı ve tedavi için büyük öneme sahiptir.

OBJECTIVE: This study aimed to investigate and compare the width of nasal septal body (NSB) in patients with and without allergic rhinitis (AR) and other sinonasal pathologies.
METHODS: A total of 577 individuals were included in the study. The study groups consisted of 488 adult patients with various sinonasal pathologies and/or AR; while the control group consisted of 89 healthy individuals whose paranasal radiographic findings and allergy tests were completely normal. Four groups were formed in total: group 1 consisted of patients who only had sinonasal pathologies (septum deviation, acute sinusitis, chronic sinusitis with/without nasal polyposis), group 2 consisted of patients with both sinonasal pathologies and AR, group 3 consisted of patients who were only diagnosed with AR, and group 4 was designed as the control group.
RESULTS: There were 201 (34.8%) patients in group 1, 211 (36.6%) patients in group 2, 76 (13.2%) patients in group 3, and, 89 (15.4%) healthy individuals in group 4. Of these, 299 (51.8%) were female, 278 (48.2%) were male. NSB was significantly larger in males than females. The mean NSB width was 1.2±0.2 cm. NSB body was significantly larger in all three study groups when compared to the control group (p<0.001).
CONCLUSION: Our study is consistent with the literature, which supports that NSB enlarges in AR and sinus pathologies. In patients presenting with nasal obstruction, evaluation with paranasal sinus tomography in addition to physical examination is of great importance for effective diagnosis and treatment.

AMAÇ: Bu çalışmada çocukluk çağındaki yabancı cisim yutmalarına dikkat çekmek ve güncel literatüre dayalı farkındalık yaratmayı amaçladık.
YÖNTEMLER: Bu retrospektif çalışma Ocak 2013 - Ocak 2018 tarihleri arasında Acil tıp kliniğine yabancı cisim yutma şikayeti ile başvuran 18 yaş altı 133 hasta (74 erkek, 59 kız; ort yaş, 7.5±3.8 yıl; dağılım 1-17 yıl) dahil edildi. Demografik veriler, yutulan yabancı cismin tipi ve yerleşim yeri görüntüleme ve tedavi yöntemleri kaydedildi.
BULGULAR: Hastadan veya yakınlarından alınan öyküye göre yutulan cisim 89 (%66.9) hastada metal (para, iğne, pil, mıknatıs vb.), 27 (%20.3) hastada metal olmayan (cam, plastik vb.), 17 (%12.8) hastada ise gıda parçaları idi. Birinci gruptaki 56 hastaya ve ikinci gruptaki 18 hastaya genel anestezi altında endoskopi işlemi uygulandı. On bir hastada yabancı cisim başarı ile vücuttan çıkarılırken, dört hastada yabancı cisim mideye itildi. Hastalarda herhangi bir komplikasyon görülmedi.
SONUÇ: Çoğu olguda sadece takip ile yabancı cismin gastrointestinal kanaldan spontan atılması beklenirken bazı olgularda endoskopik veya cerrahi girişimler gerekebilir. Bu durumdan şüphelenilen çocuklar ayrıntılı muayene edilmeli ve uygun görüntüleme yöntemleri kullanılmalıdır. Özellikle metal olmayan yabancı cisimlerin tanı ve tedavisinde endoskopik girişimler önemlidir.

OBJECTIVE: This study aimed to draw attention to foreign body ingestions in childhood and raise awareness based on the current literature.
METHODS: This retrospective study included 133 patients aged <18 years (74 male, 59 female; mean age, 7.5±3.8 years; range 1 to 17 years) who visited the Emergency Department with obstruction in the gastrointestinal tract due to the ingestion of an FB or food impaction between January 2013 and January 2018. Their demographic data, the type and location of the ingested body, and the imaging and treatment methods were recorded.
RESULTS: According to the history taken from the patient or their relatives, the swallowed object was metal (money, needle, battery, magnet, etc.) in 89 (66.9%) patients, non-metal (glass, plastic, etc.) in 27 (20.3%) patients, and pieces of food in 17 (12.8%) patients. The 56 patients in the first group and 18 patients in the second group underwent endoscopy under general anesthesia. Although the foreign body was successfully removed from the body in 11 patient, it was pushed to the stomach in four patients. There were no complications in the patients.
CONCLUSION: In most cases, foreign bodies are expected to pass spontaneously through the gastrointestinal passage, while in some, endoscopic or surgical interventions may be required. Children suspected of having this condition should be examined in detail and appropriate imaging methods should be used. Endoscopic interventions are especially important in the diagnosis and treatment of non-metal foreign bodies.

AMAÇ: Bu çalışmada alerjik rinit (AR) ve alerjik olmayan rinit (AOR) tanısı konulan hastalarda Pediatrik Rinokonjunktivit Yaşam Kalitesi Anketi (PRQLQ) kullanılarak yaşam kalitesi değerlendirildi ve bu hastalıkların yaşam kalitesi üzerindeki etkileri belirlendi.
YÖNTEMLER: Bu prospektif çalışma Mart 2019 - Nisan 2020 tarihleri arasında 90 pediatrik hasta (54 erkek, 36 kız; ort. yaş 10.0±2.5 yıl; dağılım 6-15 yıl) üzerinde yapıldı. Hastalar üç grupta incelendi. Kontrol grubunda kronik rinit semptomları olmayıp deri prick testi (DPT) negatif olan 22 çocuk vardı. AOR grubunda öyküsünde kronik rinit semptomları olup DPT negatif olan ve enfeksiyöz rinit belirtileri olmayan 17 çocuk vardı. AR grubunda öyküsünde kronik rinit semptomları olup enfeksiyöz rinit belirtileri olmayan ve DPT pozitif olan 51 çocuk vardı. Tüm hastalara Total Nazal Semptom Skoru (TNSS) ve PRQLQ uygulanarak gruplar arasında bu parametreler açısından farklılık olup olmadığı araştırıldı.
BULGULAR: Alerjik rinit grubunda AOR grubuna göre burun kaşıntısı ve hapşırık gibi semptom skorları ve TNSS istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (sırasıyla, p=0.003, p=0.001 ve p=0.003). Her iki grup arasında burun akıntısı ve tıkanıklığı semptomları açısından anlamlı farklılık saptanmadı (sırasıyla p=0.472 ve p=0.743). AR ve AOR grubunda total yaşam kalitesi skorları ve alt grup skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yokken kontrol grubunda diğer iki gruba göre total yaşam kalitesi skoru ve alt grup skorları ayrı ayrı karşılaştırıldığında dört parametre de istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü (p<0.001).
SONUÇ: Çalışmamızda, AR’de hapşırık ve burun kaşıntısı yakınmaları ön planda olmasına rağmen burun akıntısı ve tıkanıklığı gibi yakınmalar AOR ile aynı oranda görüldü. Bununla birlikte, AOR yaşam kalitesini AR kadar olumsuz etkiledi.

OBJECTIVE: This study aims to evaluate the quality of life in patients diagnosed with allergic rhinitis (AR) and non-allergic rhinitis (NAR) using the Pediatric Rhinoconjunctivitis Quality of Life Questionnaire (PRQLQ) and to determine the effects these diseases on quality of life.
METHODS: The prospective study was performed on 90 pediatric patients (54 males, 36 females; mean age 10.0±2.5 years; range 6 to 15 years) between March 2019 and April 2020. Patients were examined in three groups. Control group consisted of 22 children who had no symptoms of chronic rhinitis but had negative skin prick test (SPT). In the NAR group, there were 17 children with a history of symptoms of chronic rhinitis who had negative SPT and had no signs of infective rhinitis. AR group comprised 51 children with a history of symptoms of chronic rhinitis who had positive SPT and no signs of infective rhinitis. All patients were performed the Total Nasal Symptom Score (TNSS) and the PRQLQ to investigate whether there was a difference between groups in terms of these parameters.
RESULTS: Symptom scores such as nasal itching and sneezing and TNSS were statistically significantly higher in AR group compared to NAR group (p=0.003, p=0.001 and p=0.003, respectively). No significant difference was detected between the two groups regarding nasal discharge and congestion symptoms (p=0.472 and p=0.743, respectively). While there was no statistically significant difference in total quality of life scores and subgroup scores in AR and NAR groups, all four parameters were statistically significantly lower when total quality of life score and subgroup scores in the control group were compared separately according to the other two groups (p<0.001).
CONCLUSION: In our study, although complaints of sneezing and nasal itching were prominent in AR, complaints of nasal discharge and congestion were observed at the same rate as in NAR. However, NAR negatively affected quality of life as much as AR.

AMAÇ: Bu çalışmada Kayseri ilinde 2018 yılında alerjik rinit (AR) tanısı konulan hastaların demografik ve klinik özellikleri ile deri prick testi (DPT) sonuçları değerlendirildi.
YÖNTEMLER: Bu retrospektif çalışmaya 2018 yılında Develi Hatice Muammer Kocatürk Devlet Hastanesi, Kulak Burun Boğaz Hastalıkları Kliniğine başvuran ve AR tanısı konularak DPT uygulanan 114 hasta (39 erkek, 75 kadın; ort. yaş 24±11.5 yıl; dağılım, 3-63 yıl) dahil edildi. Otuz beş çocuk, 79 erişkin hasta vardı. Hastaların demografik ve klinik özellikleri ile DPT sonuçları kaydedildi.
BULGULAR: Semptomatik dönemlere bakıldığında, 83 hastada mevsimsel ve 31 hastada pereniyal AR vardı. En yaygın başvuru 11-20 yaş arasındaydı. Mevsimsel AR hastalarında en yaygın başvuru dönemi Nisan ayıydı. Ailesinde atopi öyküsü olanlarda mevsimsel AR daha yaygındı. Otuz üç hastanın DPT’sinde herhangi bir alerjene karşı duyarlılık saptanmadı. Yetmiş üç hastada birden fazla alerjene karşı duyarlılık vardı. En yaygın alerjenler sırasıyla polen IV karışımı (n=47), Dermatophagoides (D.) pterynossinus (n=37), köpek dişi ayrık otu (Cynodon dactylon) (n=35), zeytin ağacı poleni (n=31) ve D. farinae (n=30) idi. Pereniyal AR hastalarında ev tozu akarı alerjisi daha yaygın iken mevsimsel AR hastalarında polen duyarlılığı daha yaygındı.
SONUÇ: Kayseri ilinde AR okul çağına kadar erkeklerde, okul çağı sonrasında kadınlarda daha yaygındı. En sık başvurulan dönem; ergenlik ve erken erişkinlik dönemiydi. Mevsimsel AR daha yaygındı. Pereniyal AR hastalarında ev tozu akarı alerjisi daha yaygınken mevsimsel AR’de polen duyarlılığı daha yaygındı. Bu tip ağaç Kayseri bölgesinde yetişmemesine rağmen zeytin ağacı poleni alerjisi yaygındı.

OBJECTIVE: This study aims to evaluate the demographic and clinical characteristics as well as the skin prick test (SPT) results of patients diagnosed as allergic rhinitis (AR) in Kayseri province in the year 2018.
METHODS: This retrospective study included 114 patients (39 males, 75 females; mean age 24±11.5 yıl; range, 3 to 63 years) who applied to Otolaryngology Department of Develi Hatice Muammer Kocatürk State Hospital in the year 2018 and was diagnosed as AR and performed SPT. There were 35 children and 79 adult patients. Patients’ demographic and clinical characteristics as well as SPT results were recorded.
RESULTS: When symptomatic periods were reviewed, there were 83 patients with seasonal and 31 patients with perennial AR. The most common admission was between the ages 11 to 20 years. The month of April was the most common admission period for seasonal AR patients. Seasonal AR was more common in those who had familial atopy history. No sensitivity to any allergen was detected in the SPT of 33 patients. Seventy-three patients had sensitivity to multiple allergens. The most common allergens were pollen IV mix (n=47), Dermatophagoides (D.) pterynossinus (n=37), Bermuda grass (Cynodon dactylon) (n=35), olive tree pollen (n=31) and D. farinae (n=30). While house dust mite allergy was more common in perennial AR patients, pollen sensitivity was more common in seasonal AR.
CONCLUSION: In Kayseri province, AR was more frequent in males until school age and in females after school age. The most common admission periods were adolescence and early adulthood. Seasonal AR was more common. While house dust mite allergy was more common in perennial AR patients, pollen sensitivity was more common in seasonal AR. Olive tree pollen allergy was common, although this type of tree does not grow in Kayseri region.

AMAÇ: Bu çalışmada konka büllloza (KB) alt tiplerinin yaş, cinsiyet ve görüldüğü tarafa göre görülme sıklıkları araştırıldı.
YÖNTEMLER: Ocak 2019 - Ocak 2020 tarihleri arasında 300 KB hastasının (157 erkek, 143 kadın; ort. yaş 34±6.4 yıl; dağılım 18-60 yıl) paranazal sinüs bilgisayarlı tomografi (PNS BT) taraması retrospektif olarak incelendi. Konka büllozanın alt tipleri belirlendi ve kronik sinüzit bulguları, cinsiyet ve sosyodemografik yaş özellikleri ve etkilenen alan arasındaki ilişki değerlendirildi.
BULGULAR: Yaşa göre KB alt tiplerinde görülme sıklığı değişmezken (p>0.05), ekstensif ve lamellar KB görülme sıklığı erkeklere kıyasla kadınlarda anlamlı olarak daha yüksek idi (p<0.05). Sol tarafa kıyasla, sağ tarafta lamellar ve ekstensif KB anlamlı olarak daha fazla idi (p<0.05). Ekstensif KB, diğer konka alt tiplerine kıyasla, daha fazla iki taraflı olarak izlendi (p<0.05).
SONUÇ: Konka bülloza alt tipleri ve görülme sıklığı cinsiyete, yaşa ve görüldüğü tarafa göre değişiklik gösterebilir.

OBJECTIVE: This study aims to investigate the incidence of concha bullosa (CB) subtypes according to age, sex, and the affected side.
METHODS: Paranasal sinus computed tomography (PNS CT) scans of a total of 300 patients (157 males, 143 females; mean age 34±6.4 years; range, 18 to 60 years) with CB between January 2019 and January 2020 were retrospectively analyzed. The subtypes of CB were determined and the relationship between chronic sinusitis findings, sex, and age sociodemographic features, and the affected side was evaluated.
RESULTS: The incidence of CB subtypes did not change according to age (p>0.05), while the incidence of extensive and lamellar CB was significantly higher in females than males (p<0.05). Lamellar and extensive CB were significantly higher in the right side than the left side (p<0.05). Extensive CB was observed more bilaterally than other concha subtypes.
CONCLUSION: Concha bullosa subtypes and their incidences may vary according to sex, age, and side on which they are seen.

AMAÇ: Bu çalışmada septorinoplasti ameliyatlarında kullandığımız konkav testere ve klasik osteotom kullanımının etkinliği, kemik çatı komplikasyonları açısından karşılaştırıldı.
YÖNTEMLER: Temmuz 2017 - Kasım 2018 tarihleri arasında kliniğimizde kapalı teknik ile septorinoplasti uygulanan toplam 270 hastanın 23’ü kontrollerine düzenli gelmediği için çalışma dışı bırakıldı. Kalan 247 hasta (88 erkek, 159 kadın; ort. yaş 26.8 yıl; dağılım, 18-54 yıl) retrospektif olarak iki gruba ayrıldı. Birinci grupta (klasik grup, n=104) median osteotomiler internal yoldan, lateral osteotomiler ise alt konkanın lateralinden (submüköz) osteotomlarla yapıldı. İkinci grupta (testere grubu, n=143) median osteotomiler standart internal rinoplasti testeresi ile ve lateral osteotomiler submüköz olarak konkav rinoplasti testereleri ile yapıldı. Ameliyat sonrası 12. ayda ameliyat tekniğini bilmeyen ikinci bir uzman tarafından basamak, eğri burun ve semer burun deformiteleri incelendi ve muayene bulguları değerlendirildi.
BULGULAR: Klasik grupta 13, testere grubunda ise üç hastada basamak deformitesi gözlendi. İki grup arasında basamak deformitesi görülme oranları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (p=0.001). Hastaların hiçbirinde semer burun deformitesi izlenmedi. Klasik grupta yedi, testere grubunda ise üç hastada eğri burun deformitesi gözlendi. Eğri burun deformitesi görülme oranları bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı (p=0.090).
SONUÇ: Septorinoplasti sırasında lateral osteotomide konkav testere kullanımı, kemik stabilizasyonunu bozmayarak basamak deformitesi gelişimini azaltan etkili bir yöntem olabilir.

OBJECTIVE: In this study, we aimed to compare the use of an osteotome versus concave saw blade during septorhinoplasty in terms of bony pyramid complications.
METHODS: Between July 2017 and November 2018, of a total of 270 patients who underwent septorhinoplasty using closed technique in our clinic, 23 were excluded due to missing follow-up visits. The remaining 247 patients (88 males, 159 females; mean age 26.8 years; range, 18 to 54 years) were retrospectively divided into two groups. In the first group (classical group, n=104), median osteotomies were performed through an internal route, while lateral osteotomies were done from the lateral (submucous) lower turbinate using osteotomes. In the second group (saw blade group, n=143), median osteotomies were performed using a standard internal rhinoplasty saw blade and lateral osteotomies were done through the submucous route using a concave rhinoplasty saw blade. At 12 months postoperatively, an examination for stair step, deviated nose, and saddle nose deformities was carried out by a second specialist who was blinded to the operation technique and the examination findings were evaluated.
RESULTS: Thirteen patients in the classical group and three patients in the saw blade group had stair step deformity. There was a statistically significant difference in the frequency of stair step deformity between the groups (p=0.001). None of the patients had saddle nose deformity. Deviated nasal deformities were observed in seven patients in the classical group and three patients in the saw group. No statistically significant correlation was found in terms of the incidence of deviated nasal deformity (p=0.090).
CONCLUSION: The use of a concave saw blade for lateral osteotomy during septorhinoplasty may be an effective method which reduces the occurrence of stair step deformity, preserving the bone stabilization.

AMAÇ: Bu çalışmada Isparta ve Burdur illerindeki eozinofilik ve non-eozinofilik nazal polip oranları araştırıldı.
YÖNTEMLER: Ocak 2012 - Ocak 2019 tarihleri arasında Isparta ve Burdur illerinde ikamet eden ve nazal polip nedeniyle kliniğimizde ameliyat edilen toplam 203 hasta (121 erkek, 82 kadın; ort. yaş 45.6±15.5 yıl; dağılım, 18-67 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hastalar patoloji raporlarına göre iki gruba ayrıldı: eozinofilik nazal polipli hastalar Grup 1’e (n=133), non-eozinofilik nazal polipli hastalar Grup 2’ye (n=70) alındı. Gruplar yaş ve cinsiyet açısından istatistiksel olarak karşılaştırıldı.
BULGULAR: Grup 1’in yaş ortalaması 46.5±15.9 yıl iken, Grup 2’nin yaş ortalaması 44.0±14.8 yıl idi. Grup 1’deki hastaların 80’i (%60.2) erkek, 53’ü (%39.8) kadın idi. Grup 2’de ise hastaların 41’i (%58.6) erkek, 29’u (%41.4) kadın idi. İki grup arasında yaş ve cinsiyet açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (sırasıyla p=0.46 ve p=0.52).
SONUÇ: Isparta ve Burdur illerindeki eozinofilik ve non-eozinofilik nazal polip dağılımı, Batı toplumlarının nazal polip alt tip dağılımına yakındır. Türkiye ortalamasının hesaplanması için farklı bölgelerde benzer çalışmalara ihtiyaç vardır.

OBJECTIVE: This study aims to investigate the eosinophilic and non-eosinophilic nasal polyp rates in Isparta and Burdur provinces.
METHODS: Between January 2012 and January 2019, a total of 203 patients (121 males, 82 females; mean age 45.6±15.5 years; range, 18 to 67 years) who were living in Isparta and Burdur provinces and operated in our clinic for nasal polyps were retrospectively analyzed. The patients were divided into two groups according to the pathology reports. Group 1 (n=133) consisted of patients with eosinophilic nasal polyps, while Group 2 (n=70) consisted of patients with non-eosinophilic nasal polyps. The groups were statistically compared in terms of age and sex.
RESULTS: The mean age of Group 1 was 46.5±15.9 years, while the mean age of Group 2 was 44.0±14.8 years. Of the patients, 80 (60.2%) were males and 53 (39.8%) were females in Group 1. Of the patients, 41 (58.6%) were males and 29 (41.4%) were females in Group 2. No statistically significant difference was observed between the two groups in terms of age and sex (p=0.46 and p=0.52, respectively).
CONCLUSION: Eosinophilic and non-eosinophilic nasal polyp distribution in Isparta and Burdur provinces is closer to the nasal polyp subtype distribution of Western nations. Similar studies in different regions are needed to estimate the average of Turkey.

AMAÇ: Bu çalışmada kulağın koklea ve korti organının histolojik yapısı ışık ve taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile araştırıldı.
YÖNTEMLER: Çalışmada toplam sekiz Wistar albino cinsi sıçan (yaş 4 ay, ağırlık 300-350 g) kullanıldı. Taramalı elektron mikroskobunda incelemek için sağ koklea fosfat tamponlu glutaraldehit içerisinde tespit edildi. Işık mikroskobunda, koklea %10 formaldehit solüsyonuna alındı ve ardından dekalsifiye edildi. Dokulardan alınan kesitler hematoksilin-eozin ile boyanarak, koklea ve kortinin histolojik yapısı incelendi.
BULGULAR: Işık mikroskop görüntülerinde, skala media, skala vestibuli ve skala timpani kolaylıkla seçildi. Taramalı elektron mikroskobu görüntülerinde, yalnızca korti organının bulunduğu skala media bölgesi incelendi. Tektoriyal membran kaldırıldıktan sonra, SEM görüntülerinde dış tüylü hücrelerin üç hattı ve iç tüylü hücrelerin bir hattı izlendi. İç ve dış tüylü hücreleri destekleyen Deiter hücreler, plak benzeri yapılar eşliğinde belirgindi.
SONUÇ: Elde edilen görüntülerin, bilhassa işitme testleri ile desteklendiğinde, koklear ve kortikal yapılarda meydana gelebilecek patolojik durumların belirlenmesinde literatüre katkıda bulunacağı kanısındayız.

OBJECTIVE: This study aims to investigate the histological structure of the cochlea and organ of Corti of the ear under light and scanning electron microscope (SEM).
METHODS: A total of eight Wistar albino rats (aging 4 month, weighing 300-350 g) were used in this study. The right cochlea was detected in glutaraldehyde with phosphate buffer to examine in SEM. For light microscopy, cochlea was fixed in 10% formaldehyde solution and then decalcified. The sections taken from the tissues were stained with hematoxylin & eosin to evaluate the histological structure of the cochlea and Corti.
RESULTS: In light microscopic images, scala media, scala vestibuli, and scala tympani were easily selected. In the SEM images, only scala media region where the organ of Corti was located was examined. Three lines of the outer hair cells and one line of inner hair cells were observed in SEM images after the removal of the tectorial membrane. The Deiter’s cells supporting the inner and outer hair cells were obvious with their plaque-like structures.
CONCLUSION: We believe that the acquired images would contribute to the literature in the determination of the pathological conditions which may occur in the cochlea and the cortical structure, when they are particularly supported by the hearing tests.

Forestier sendromu foramen magnumdan sakruma kadar anterior longitudinal ligamentte kronik enflamasyon sonucu oluşan, dejeneratif süreçte ossifikasyon ile sonuçlanan bir hastalıktır. Bu hastalıkta yutma güçlüğü başta olmak üzere, sabah tutukluğu, boyun ağrısı, solunum güçlüğü, omurilik kök sıkışmaları ve omurga hareket bozuklukları olabilmektedir. Tanı radyolojik ve endoskopik muayene ile konulabilmektedir. Bu yazıda yaklaşık üç yıl takip ettiğimiz, Forestier tanısı konulan üç olgu literatür eşliğinde tartışıldı.

Forestier syndrome is a disease that results in ossification in the degenerative process resulting from chronic inflammation in the anterior longitudinal ligament from foramen magnum to sacrum. In this disease, there may be morning stiffness, neck pain, breathing difficulty, spinal cord root compressions, spine movement disorders, and particularly swallowing difficulties. Diagnosis can be established with radiologic and endoscopic examination. In this article, we discussed in the light of the literature three cases diagnosed as Forestier syndrome that we followed-up for approximately three years.

Nazal polipozun kesin mekanizması bilinmemekle birlikte, en çok bozulmuş nazal fizyoloji, anotomi ve aerodinamik faktörlerle ilişkili etyolojiler üzerinde durulmaktadır. Bu yazıda nazal polipozisin tartışmalı etyolojik faktörleri tartışıldı ve larenjektomili hastalarda nazal havayolu kullanılmasa bile nazal muayenenin önemi vurgulandı. Bu çalışmada, nazal hava yolu yerine trakeostomi uygulanan nazal polipozis tanısı konan total larenjektomili iki olguyu sunuldu. Tanısal olmayan nazal patolojileri önlemek için larenjektomi hastalarının burun boşlukları dikkatlice değerlendirilmelidir.

Although the exact mechanism of nasal polyposis is unknown, the most emphasized etiologies are related with impaired nasal physiology, anatomy, and aerodynamic factors. In this report, we aimed to discuss the suspicious etiologic factors of nasal polyposis and to emphasize the importance of nasal examination in laryngectomy patients, even if nasal airway is not being used. Herein, we reported two total laryngectomy cases diagnosed with nasal polyposis who were applied tracheostomy instead of nasal airway. The nasal cavities of laryngectomy patients must be carefully evaluated in order to prevent nondiagnostic nasal pathologies.

Baş ve boyun muayeneleri şüpheli veya konfirme koronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19) olgularında yüksek riskli işlemlerdir. Acil olmayan işlemlerin ertelenmesi COVID-19 enfeksiyonunun hem hasta hem sağlık çalışanı popülasyonunda yayılımını sınırlandırmak için gereklidir. Bu yazıda, otorinolaringoloji olgularının ertelenme parametreleri, olgu yönetimi ve aerosol üretme potansiyeli yüksek olan girişimler literatürden derlendi. Ayrıca, kişisel koruyucu donanımın kullanımına ilişkin parametreler de özetlendi.

Head and neck examinations of suspected or confirmed coronavirus disease 2019 (COVID-19) cases are high-risk procedures. Rescheduling of non-emergent procedures is required to limit the spread of the COVID-19 infection in both patient and healthcare worker populations. In this article, we reviewed from the literature the rescheduling parameters of otorhinolaryngology cases, case management and interventions with high risk for producing aerosols. Also, parameters regarding the use of personal protective equipment were summarized.