AMAÇ: Bu çalışmada konvansiyonel septoplastide ameliyat sırasında yapılan nihai endoskopik değerlendirmelerin ameliyat süresi, rezidü deviasyon ve Burun Tıkanıklığı Şikâyet Değerlendirme Skalası (BTŞDS) skor değişimleri üzerine olan etkileri araştırıldı.
YÖNTEMLER: Bu prospektif çalışmada Haziran 2020 - Mayıs 2021 tarihleri arasında burun tıkanıklığı şikayeti ile başvuran ve izole nazal septum deviasyonu saptanan 125 hasta değerlendirildi. Ek hastalıkları olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Kalan 80 hasta (55 erkek, 25 kadın; ort. yaş: 30.1±8.9 yıl; dağılım, 18-58 yıl) çalışmaya dahil edildi. Hastalar bloke edilmiş randomizasyon yöntemi ile 40’ar kişilik iki gruba ayrıldı. Birinci gruba (KS-EK grubu; 26 erkek, 14 kadın; ort. yaş: 31.7±8.3 yıl; dağılım 18-58 yıl) alın ışığı ile konvansiyonel septoplasti ameliyatı yapıldıktan sonra endoskop ile rezidü patoloji kalıp kalmadığı kontrol edilerek tespit edilen ek patolojiler yine konvansiyonel yöntemle düzeltildi. İkinci grup (KS grubu; 29 erkek, 11 kadın; ort. yaş: 28.6±9.3 yıl; dağılım 18-53 yıl) için sadece konvansiyonel septoplati uygulandı. Hastalar burun tıkanıklığı şikâyetini değerlendirmek için ameliyat öncesi ve ameliyattan üç ay sonra BTŞDS ile değerlendirildi. Gruplar BTŞDS skorları, ameliyat süresi ve ameliyat sonrası rezidü deviasyon açısından karşılaştırıldı.
BULGULAR: Ortalama ameliyat süreleri, KS-EK ve KS gruplarında sırasıyla 44.9±9.3 ve 39.0±7.7 dk idi ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.001). Ameliyat öncesi toplam BTŞDS skorları açısından KS-EK ve KS gruplarının arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmazken (p=0.211), ameliyat sonrası toplam BTŞDS skoru KS-EK grubunda KS grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha düşük bulundu (p=0.001).
SONUÇ: Klasik septoplastide nazal pasajın nihai olarak ameliyat sırası endoskopik kontrolü, yeterince değerlendirilemeyen septum deviasyonlarını tespit etmek için etkili bir yöntem olabilir.

OBJECTIVE: This study aimed to investigate the effects of the final endoscopic control performed intraoperatively in conventional septoplasty on operative time, residual deviation, and changes in Nasal Obstruction and Septoplasty Effectiveness Scale (NOSE) scores.
METHODS: One hundred twenty-five patients who applied with the complaint of nasal obstruction between June 2020 and May 2021 and were found to have isolated nasal septum deviation were evaluated in this prospective study. Patients with comorbidities were excluded from the study. Remaining 80 patients (55 males, 25 females; mean age: 30.1±8.9 years; range, 18 to 58 years) included in this study. The patients were divided into two groups of 40 individuals using the blocked randomization method. In the first group (CS-EC group; 26 male, 14 female; mean age: 31.7±8.3 year; range 18 to 58 year), after conventional septoplasty with head light, additional pathologies were corrected with the conventional method if it was detected by the endoscope. For the second group (CS group; 29 male, 11 female; mean age: 28.6±9.3 year; range 18 to 53 year), only conventional septoplasty was performed. The patients were evaluated with NOSE before and three months after the operation to evaluate the complaint of nasal obstruction. The groups were compared in terms of NOSE scores, operation time, and postoperative residual deviation.
RESULTS: The mean operation times in the CS-EC and CS groups were 44.9±9.3 and 39.0±7.7 min, respectively, and this difference was statistically significant (p=0.001). While there was no statistically significant difference between the CS-EC and CS groups in terms of preoperative total NOSE scores (p=0.211), the postoperative total NOSE score was found to be statistically significantly lower in the CS-EC group compared to the CS group (p=0.001).
CONCLUSION: Final intraoperative endoscopic control of the nasal passage in classical septoplasty may be an effective method to detect septal deviations that cannot be adequately evaluated.

AMAÇ: Bu araştırmanın amacı, koronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19) pnömonisi olan hastalarda artmış nazal mukosiliyer klirens süresi (NMCT) ile akciğer bilgisayarlı tomografi şiddet skorları (CT-SS) ve akut faz biyobelirteçleri arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
YÖNTEMLER: Bu prospektif çalışmaya 116 yatan hasta Kasım 2021 - Haziran 2022 arasında dahil edildi. Nazal mukosiliyer zamanın ölçümü için tüm hastalara sakkarin testi uygulandı. Hastalar iki gruba ayrıldı: NMCT’si 7-13 dk olan 53 hasta (28 kadın, 25 erkek; ort. yaş: 50.1±13.2 yıl; dağılım, 19-75 yıl) içeren Grup 1 ve NMCT’si 14-21 dk olan 63 hastadan (32 kadın, 31 erkek; ort. yaş: 52.3±12.1 yıl; dağılım, 30-82 yıl) oluşan Grup 2. Bilgisayarlı tomografi şiddet skoru; buzlu cam opaklığı, interstisyel opaklık ve hava sıkışmasını içeren önceki bir yöntemden uyarlanmış olup COVID-19 pnömonisinin ciddiyetini ve tutulum oranını ifade etmek için kullanılmıştır.
BULGULAR: Ortalama CT-SS Grup 1’de 3.8±1.6 idi ve Grup 2’de 6.2±2.0 ile anlamlı derecede daha yüksekti (p<0.001). Ayrıca NMCT ile CT-SS arasında güçlü bir pozitif koreleasyon saptandı (r=0.711). Ortalama akciğer lobu tutulumu Grup 1’de ortalama 3.6±1.5 iken Grup 2’de 4.8±0.5 ile istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.001). Ortalama ferritin değerleri, Grup 1’de 244.6±146.9 mg/L ve Grup 2’de 436.5±449.1 mg/L ile istatistiksel olarak anlamlı bir fark gösterdi (p=0.038).
SONUÇ: Sakkarin klirens testi klinik pratikte rutin olarak kullanılmamakla beraber çalışmamızda artan NMCT sonuçları ile BT'de pnömoni şiddet skorları pozitif korele olarak bulunmuştur ve bu bulgunun COVID-19 hastalarında pnömoni prognozunu tahmin etmede faydalı olabileceği düşünülmüştür.

OBJECTIVE: The aim of this research was to evaluate the correlation between the increased nasal mucociliary clearance time (NMCT) and chest computed tomography severity scores (CT-SS) and acute phase biomarkers in patients diagnosed with coronavirus disease 2019 (COVID-19) pneumonia.
METHODS: A total of 116 hospitalized patients were included in the prospective study between November 2021 and June 2022. For the measurement of the NMCT, all patients underwent the saccharin test. The patients were separated into two groups: Group 1, which included 53 patients (28 females, 25 males; mean age: 50.1±13.2 years; range, 19 to 75 years) with an NMCT of 7-13 min, and Group 2, comprising of 63 patients (32 females, 31 males; mean age: 52.3±12.1 years; range, 30 to 82 years) with an NMCT of 14-21 min. The CT-SS was adapted from a previous method including ground-glass opacity, interstitial opacity, and air entrapment and was used to express the severity and rate of involvement of COVID-19 pneumonia.
RESULTS: The mean CT-SS was 3.8±1.6 in Group 1 and significantly higher in Group 2 with 6.2±2.0 (p<0.001). In addition, a strong positive correlation was determined between the NMCT and CT-SS (r=0.711). The mean lung lobe involvement was 3.6±1.5 in Group 1 and 4.8±0.5 in Group 2, and the difference was statistically significant (p<0.001). The mean ferritin levels showed a statistically significant difference at 244.6±146.9 mg/L in Group 1 and 436.5±449.1 mg/L in Group 2 (p=0.038).
CONCLUSION: The saccharin clearance test is not routinely used in clinical practice but with the lights of our study’s results increased NMCT results correlates with pneumonia severity scores in CT and it may be useful in the prediction of prognosis of pneumonia in COVID-19 patients.

AMAÇ: Bu çalışma, olası etiyopatogenezi belirleyebilmek ve prognostik bilgi sağlamak için ani işitme kaybı (AİK) olan hastalarda retrospektif olarak temporal manyetik rezonans görüntüleme (MRG) bulgularını araştırmayı amaçladı.
YÖNTEMLER: Ocak 2015 - Aralık 2021 tarihleri arasında AİK tanısı konulan 68 erişkin hasta araştırmaya dahil edildi. Hasta dosyaları retrospektif olarak incelendi ve yaş, cinsiyet, komorbid hastalık bilgileri, MRG çekilme zamanı ve MRG bulguları araştırıldı.
BULGULAR: Manyetik rezonans görüntüleme incelemesinde serebellopontin köşe tümörü olan bir (%1.4) hasta, intrakranial kitleli bir (%1.4) hasta, akut otit/mastoidit komplikasyonu olan bir (%1.4) hasta ve intrakraniyal kanamalı bir (%1.4) hasta tanıları nedeni ile çalışma dışında bırakıldı. Kalan 64 hastanın (47 erkek, 17 kadın; ort. yaş: 51.7±17.3 yıl; dağılım, 14-84 yıl) 10'unda (%15.6) anormal kontrastlanma saptandı. Manyetik rezonans görüntüleme sonuçlarının ortalama 15.2±11.4 gün sonra elde edildiği ve yedinci ve 14. günlerde pozitif patolojik bulgu varlığı için duyarlılığının %70’den %0’a gerilediği saptandı (alıcı işlem karakteristik analizi; eğri altındaki alan=0.209, %95 güven aralığı 0.091-0.328, p<0.004).
SONUÇ: Ani işitme kayıplı hastalarda MRG’nin tanı konulduğunda kısa bir süre içinde ve tedaviye başlanmadan yapılması, etiyopatogenezi hakkında daha fazla bilgi sağlayacaktır.

OBJECTIVE: This study aimed to retrospectively investigate temporal magnetic resonance imaging (MRI) findings in patients with sudden hearing loss (SHL) to determine the possible etiopathogenesis and provide prognostic information.
METHODS: Sixty-eight adult patients diagnosed with SHL between January 2015 and December 2021 were included in the study. Patient files were reviewed retrospectively, and their age, sex, comorbid disease information, MRI scan time, and MRI findings were investigated.
RESULTS: In the MRI examination, one (1.4%) patient with cerebellopontine corner tumor, one (1.4%) patient with intracranial mass, one (1.4%) patient with acute otitis/mastoiditis complication, and one (1.4%) patient with intracranial hemorrhage were excluded due to their diagnosis. Abnormal enhancement was detected in 10 (15.6%) of the remaining 64 patients (47 males, 17 females; mean age: 51.7±17.3 years; range, 14 to 84 years). It was determined that the MRI results were obtained after a mean of 15.2±11.4 days and the sensitivity for the presence of positive pathological findings on the seventh and 14th days decreased from 70% to 0% (receiver operating characteristic analysis; area under the curve =0.209, 95% confidence interval 0.091-0.328, p<0.004).
CONCLUSION: Performing MRI in patients with SHL within a short time of diagnosis and before starting treatment will provide more information on the etiopathogenesis.

AMAÇ: Bu çalışmada mutasyonel falsetto hastalarında ses terapisinin etkinliği objektif ve subjektif yöntemlerle değerlendirildi.
YÖNTEMLER: Bu retrospektif çalışmada, mutasyonel falsetto tanısı konulan 18 erkek hastaya (ort. yaş: 17.2±3.7 yıl; dağılım, 14-26 yıl) Praat yazılımı kullanılarak Mayıs 2020 - Ocak 2023 tarihleri arasında akustik ses analizi yapıldı. Objektif akustik analizler için temel frekans, jitter, shimmer ve maksimum fonasyon zamanı parametreleri kullanıldı. Subjektif analizler için GRBAS (Grade, Pürüzlülük, Solukluk, Asteni ve Gerilme) ölçeği ve ses handikap indeksi kullanıldı. Ses terapisi öncesi ve sonrası subjektif ve objektif parametreler karşılaştırıldı.
BULGULAR: Hastaların terapi öncesi ortalama temel frekans değeri 183.63±22.18 Hz iken tedavi sonunda 125.03±15.52 Hz idi. Hastaların terapi öncesi ortalama ses handikap indeksi skoru 30.33±3.67 iken tedavi sonrası skoru 9.77±2.48 idi. Hastaların terapi öncesi ortalama GRBAS ölçeği değeri 7.38±1.24 iken tedavi sonunda 1.55±1.29 idi. Tüm bu terapi öncesi ve terapi sonundaki objektif ve subjektif değerlerin karşılaştırılması sonucunda istatistiksel olarak ileri derecede anlamlı fark bulundu (p<0.001).
SONUÇ: Mutasyonel falsetto pahalı olmayan ve özel donanım gerektirmeyen ses analiz programlarının klinik uygulamada kullanımı ve ses terapisi yöntemleri ile tedavi edilebilir.

OBJECTIVE: This study aimed to evaluate the effectiveness of voice therapy in patients with mutational falsetto with objective and subjective methods.
METHODS: In this retrospective study, 18 male patients (mean age: 17.2±3.7 years; range, 14 to 26 years) diagnosed with mutational falsetto underwent acoustical analysis between May 2020 and January 2023 using Praat software. For objective acoustic analyses, fundamental frequency, jitter, shimmer, and maximum phonation time parameters were used. For subjective analyses, the GRBAS (Grade, Roughness, Breathiness, Asthenia and Strain) scale and the voice handicap index were used. Pre- and post-voice therapy subjective and objective parameters were compared.
RESULTS: The mean pre-voice therapy fundamental frequency value of the patients was 183.63±22.18 Hz, while the post-therapy value was 125.03±15.52 Hz. The mean pre-voice therapy voice handicap index score of the patients was 30.33±3.67, whereas the post-therapy score was 9.77±2.48. While the GRBAS scale value of the patients was 7.38±1.24, post therapy score was 1.55±1.29. As a result of the comparison of the objective and subjective values before and after the therapy, a statistically significant difference was found (p<0.001).
CONCLUSION: Mutational falsetto can be treated with the use of inexpensive sound analysis programs that do not require special hardware in clinical practice and with sound therapy methods.

AMAÇ: Bu çalışmada kliniğimizde trakeotomi açılan hastaların demografik özellikleri, trakeotomi endikasyon ve komplikasyonları literatür ışığında tartışıldı.
YÖNTEMLER: Bu çalışmada Ocak 2017 ve Aralık 2022 tarihleri arasında trakeotomi açılan 323 hastanın (216 erkek, 107 kadın; ort. yaş: 64.9±16.4 yıl; dağılım, 19-108 yıl) kayıtları retrospektif olarak incelendi. On sekiz yaş altı hastalar, perkütan trakeotomi, revizyon trakeotomi ve ikinci kez trakeotomi açılan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastaların demografik özellikleri, eşlik eden hastalıkları, trakeotomi endikasyon ve komplikasyonları hasta dosyalarından incelendi.
BULGULAR: Hastaların 170’ine (%52.6) elektif trakeotomi, 153’üne (%47.4) ise acil trakeotomi açıldı. Hastaların %13’ünde trakeotomi ile ilişkili komplikasyonlar görüldü. Tüm komplikasyonlar değerlendirildiğinde en sık görülen komplikasyonlar kanama, cilt altı amfizemi ve granülasyon dokusu idi.
SONUÇ: Akut üst hava yolu tıkanıklığı hayatı tehdit eden bir durumdur ve bu durumda trakeotomi hayati önem taşır. En sık görülen komplikasyon kanama olup uygun metot ve hemostaz ile en aza indirilebilir. Trakeotomiye bağlı mortalite oranları çok düşük olup hayat kurtarıcı bir işlemdir.

OBJECTIVE: The study aimed to discuss the demographic characteristics and tracheotomy indications and complications of the patients who underwent tracheotomy in our clinic in the light of the literature.
METHODS: In this study, the records of 323 patients (216 males, 107 females; mean age: 64.9±16.4 years; range, 19 to 108 years) who underwent tracheotomy between January 2017 and December 2022 were reviewed retrospectively. Patients under the age of 18 years, patients who underwent percutaneous tracheotomy, revision tracheotomy, and tracheotomy for the second time were excluded. Demographic characteristics of the patients, comorbidities, and indications and complications of tracheotomy were reviewed from the patient charts.
RESULTS: Elective tracheotomy was performed in 170 (52.6%) patients, and emergency tracheotomy was performed in 153 (47.4%) patients. Tracheotomy-related complications were observed in 13% of the patients. When all complications were evaluated, the most common complications were bleeding, subcutaneous emphysema, and granulation tissue.
CONCLUSION: Acute upper airway obstruction is a life-threatening condition, and tracheotomy is of vital importance in this condition. The most common complication is bleeding, and it can be minimized with the appropriate method and hemostasis. Mortality rates due to tracheotomy are very low, and it is a life-saving procedure.

Trikoepitelyoma kıl folikülleri kaynaklı benign bir tümördür. Klinik olarak bazal hücreli karsinom ile karışabileceği için tanıda histopatolojik inceleme oldukça önemlidir. Kliniğimize 23 yaşındaki kadın hasta gebelik sonrası başlayan beş yıldır sol dış kulak yolu girişindeki kitle, işitmede azalma ve ara ara olan kulak kanaması şikayetleri ile başvurdu. Fizik muayenede sol dış kulak yolu meatusunu tamamen kapatan mor-gri renkli kitle görüldü. Cerrahi olarak eksizyonu yapılan kitlenin histopatolojik inceleme sonucu trikoepitelyoma olarak raporlandı. Bu makalede dış kulak yolunda nadir olarak izlenen bir trikoepitelyoma olgusunun klinik bulguları, tanı ve cerrahi tedavi süreci güncel literatür eşliğinde sunuldu.

Trichoepithelioma is a benign tumor originating from hair follicles. Histopathological examination is crucial in the diagnosis as it can be confused with basal cell carcinoma clinically. A 23-year-old female patient presented to our clinic with complaints of a mass at the entrance of the left external auditory canal, decreased hearing, and occasional ear bleeding for five years, starting after pregnancy. Physical examination revealed a purple-gray mass completely covering the left external auditory meatus. The histopathological examination of the mass, which was surgically excised, was reported as trichoepithelioma. In this article, clinical findings, diagnosis, and surgical treatment process of a case of trichoepithelioma, which is rarely observed in the external auditory canal, were presented in light of current literature.

Cilt skuamöz hücreli karsinomu (SCC) sıklıkla açık tenli, güneş ışığına yüksek maruziyeti olan ve uzun süre sigara içen kişilerde görülmektedir. Kırk sekiz yaşındaki erkek hasta kliniğimize yüz bölgesinde birçok odakta geçmeyen yara şikayetiyle başvurdu. Fizik muayenede sağ zigomada 5¥5 cm, nazal dorsum sağ lateralinde 2¥3 cm, sol zigomada 2¥2 cm ve sol zigoma medialinde iki adet 1¥1’er cm ülserovejetan lezyonlar mevcuttu. Yapılan histopatolojik inceleme sonucu SCC olarak raporlanan hastaya multipl SCC eksizyonu, anterior uyluk bölgesinden alınan kısmi kalınlıklı deri grefti ile rekonstrüksiyon, sağ yüzeysel parotidektomi ve sağ seviye 1-2 boyun diseksiyonu yapıldı. Ameliyat sonrası 12. ayında olan hastamızın lezyonları normal anatomiye yakın şekilde iyileşti ve henüz baş ve boyunda nüks bulguya rastlanmadı. Bu makalede baş boyun bölgesinde multisentrik SCC olgusu tanı, tedavi ve takip süreci ile birlikte güncel literatür eşliğinde sunulmuştur.

Skin squamous cell carcinoma (SCC) is commonly seen in people with fair skin, high exposure to sunlight, and long-term smokers. A 48-year-old male patient was admitted to our clinic with the complaint of nonhealing wounds in many foci on his face. On physical examination, there were ulcerovegetative lesions of 5¥5 cm on the right zygoma, 2¥3 cm on the right lateral of the nasal dorsum, 2¥2 cm on the left zygoma, and two 1x1 cm on the medial of the left zygoma. The patient, whose histopathological examination was reported as SCC, underwent multiple SCC excision, reconstruction with a split-thickness skin graft taken from the anterior thigh region, right superficial parotidectomy, and right level 1-2 neck dissection. The lesions of our patient, who was in the 12th postoperative month, healed close to normal anatomy, and no recurrence has yet been found in the head and neck. In this article, a case of multicentric SCC in the head and neck region is presented with the diagnosis, treatment, and follow-up process, together with the current literature.

Altmış beş yaşında ses kısıklığı, disfaji şikayetiyle başvuran erkek hastanın fizik muayenesinde sağ priform sinüs medial duvarında sağ hemilarenksi tutan subglottik uzanım gösterenülserovejetan kitle izlendi. Sağ vokal kordu paralitik izlendi. Hastaya boyun manyetik rezonans görüntüleme ve toraks bilgisayarlı tomografi yapıldı. Patoloji raporunda nöroendokrin neoplazi, Grade 1 (tipik karsinoid) nöroendokrin karsinom ile uyumlu bulgular izlendiği raporlandı. Ameliyattan bir gün önce alınan koronavirus hastalığı 2019 polimeraz zincir reaksiyon testinin pozitif gelmesi üzerine hastaya enfeksiyon hastalıkları önerileriyle tedavisinin tamamlanmasının ardından total larenjektomi ve iki taraflı fonksiyonel boyun diseksiyonu ameliyatı yapıldı. Ameliyat sonrası herpes zoster ve lokal fungal enfeksiyon gelişen hasta tedavisi tamamlanarak adjuvan kemoradyoterapi tedavisi planı ile taburcu edildi. Hastanın takibine devam edilmektedir.

In the physical examination of a 65-year-old male patient who presented with hoarseness and dysphagia, an ulcerovegetative mass was observed in the medial wall of the right pyriform sinus, with subglottic extension involving the right hemilarynx. The right vocal cord was found to be paralyzed. The patient underwent neck magnetic resonance imaging and thorax computed tomography. The pathology report revealed findings consistent with a neuroendocrine neoplasm, Grade 1 (typical carcinoid) neuroendocrine carcinoma. The patient underwent total laryngectomy and bilateral functional neck dissection after the completion of treatment by the recommendations of infectious diseases, as the coronavirus disease 2019 polymerase chain reaction test performed one day before the operation was positive. The patient developed herpes zoster and a local fungal infection after the surgery, and the patient was discharged with a plan for adjuvant chemoradiotherapy after the completion of treatment. The patient’s follow-up is ongoing.