AMAÇ: Bu çalışmada, benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV) tanı ölçeğinin Türkçe geçerlik ve güvenirliğinin değerlendirilmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Çalışmaya BPPV, meniere hastalığı, vestibüler nörit veya diğer periferik vestibüler hastalık tanısı konulan ya da şüphesi olan 18 yaş üstü 117 hasta (50 erkek, 67 kadın; ort. yaş: 49.3±12.3 yıl, dağılım 18-74 yıl) dahil edildi. Katılımcılar BPPV tanı ölçeğini doldurdu. Benign paroksismal pozisyonel vertigo tanısını kesinleştirmek için pozisyonel manevralar yapılarak etkilenen kanal ile kulak tarafı belirlendi. Benign paroksismal pozisyonel vertigo tanı ölçeğinin dil ve kapsam geçerliği, yapı geçerliği, güvenirlik ve test tekrar test analizleri gerçekleştirilerek ölçeğin son hali oluşturuldu.
BULGULAR: Yüz on yedi hastanın 70’ine BPPV tanısı, 26’sına meniere hastalığı, 16’sına vestibüler nörit ve diğer beşine başka periferik vestibüler hastalık tanısı konuldu. Kapsam geçerliği için Kendal W 0.060 (p=0.700>0.05) idi ve uzman görüşleri iyi uyum gösterdi. Benign paroksismal pozisyonel vertigo tanı ölçeği’nin faktör yükü, normal aralıkta (0.364-0.807) bulundu. Uyum iyiliği indeks değerleri 0.90 üzerinde elde edilmiştir. Bu sonuca göre model iyi uyum sağlamaktaydı. Ölçeğin iç tutarlılık Cronbach alfa (a) katsayısı 0.716 idi. Bu değer ölçeğin iyi güvenirliğe sahip olduğunu gösterdi. Ölçek sonuçlarına göre, BPPV grubu ve diğer tanı gruplarının yanıtları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu (p<0.05).
SONUÇ: Benign paroksismal pozisyonel vertigo tanı ölçeğinin Türkçe versiyonunun geçerli ve güvenilir old uğu bulunmuştur. Bu ölçek BPPV’yi tespit etmede ve ayırıcı tanıyı oluşturmakta yararlıdır. BPPV şüphesi olan ancak tanı koymada zorlanılan hastalarda ve objektif testleri desteklemede ölçeğin kullanılmasının yararlı olacağı düşünülmektedir.

OBJECTIVE: The study aimed to evaluate the Turkish validity and reliability of the benign paroxysmal positional vertigo (BPPV) diagnostic scale.
METHODS: One hundred seventeen patients (67 females, 50 males; mean age: 49.3±12.3 years; range 18 to 74 years) over the age of 18 who were diagnosed or suspected of BPPV, Meniere's disease, vestibular neuritis, or other peripheral vestibular disease were included. Participants filled out the BPPV diagnostic scale. The affected canal and the ear side were determined by performing positional maneuvers to confirm the diagnosis of BPPV. The final version of the scale was created by performing language and content validity, construct validity, reliability, and test-retest analyses of the BPPV diagnostic scale in the given order.
RESULTS: Of the 117 patients, 70 were diagnosed with BPPV, 26 with Meniere’s disease, 16 with vestibular neuritis, and five participants with other peripheral vestibular disease. Kendal W for content validity was 0.060 (p=0.700>0.05), and expert opinions showed good agreement. The factor load of the BPPV diagnostic scale was found within the normal range (0.364 to 0.807). Goodness of fit index values were obtained above 0.90. According to this result, the model fit well. The internal consistency Cronbach's alpha (a) coefficient of the scale was 0.716. This value showed that the scale had good reliability. According to the results of the scale, a statistically significant difference was found between the responses of the BPPV group and the other diagnostic groups (p<0.05).
CONCLUSION: The Turkish version of the BPPV diagnostic scale was found to be valid and reliable. This scale is useful in detecting BPPV and establishing the differential diagnosis. The use of the scale is thought to be beneficial in patients with suspected BPPV but who have difficulties in diagnosis and to support objective tests.