AMAÇ: Bu çalışmada nötrofil-lenfosit oranı (NLR), ortalama trombosit hacmi (OTH), trombosit sayısı (PLT), trombosit platetkriti (PCT) ve trombosit dağılım genişliği (PDW) değerlerinin Bell palsisi için iyileşme süresini değerlendirmede kullanılabilirliği araştırıldı.
YÖNTEMLER: Ocak 2011 - Ocak 2014 tarihleri arasında bir ila üç yıl boyunca Bell palsisi tanısı ile takip edilen 48 hasta (22 erkek, 26 kadın; ort. yaş 43.5±22.1 yıl; dağılım 3-76 yıl) ve 49 sağlıklı birey (20 erkek, 29 kadın; ort. yaş 40.4±18.2 yıl; dağılım 3-72 yıl) kontrol amaçlı çalışmaya dahil edildi. Otomatik kan sayımı cihazı ile NLR, OTH, PLT, PCT ve PDW değerleri ölçüldü. Tüm hastalar prednizolon ile tedavi edildi. Hastaların iyileşme süresi karşılaştırıldı.
BULGULAR: Ortalama PCT, OTH ve nötrofil değerleri Bell palsili hastalarda kontrol grubuna kıyasla anlamlı derecede yüksekti (p<0.05). Eozinofil değerleri Bell palsili hastalarda kontrol grubuna kıyasla anlamlı derecede düşüktü (p<0.05).
SONUÇ: Bu çalışma NLR, PLT, PCT, PDW ve OTH değerleri her ne kadar etyolojik açıdan bize bilgi verse de prognozu ya da iyileşme süresini tahmin etmede belirteç olarak kullanılamaz.

OBJECTIVE: This study aims to investigate if the parameters such as neutrophil-lymphocyte ratio (NLR), mean platelet volume (MPV), platelet count (PLT), plateletcrit (PCT) and platelet distribution width (PDW) can be used to assess the recovery time of Bell’s palsy.
METHODS: Between January 2011 and January 2014, a total of 48 patients (22 males, 26 females; mean age 43.5±22.1 years; range 3 to 76 years), who were followed up for Bell’s palsy for a period of one to three years, and 49 healthy individuals (20 males, 29 females; mean age 40.4±18.2 years; range 3 to 72 years), for control, were included in the study. NLR, MPV, PLT, PCT and PDW values were measure with an automated blood cell counter. All patients were treated with prednisone. The recovery time of the patients were compared.
RESULTS: The mean PCT, MPV and neutrophil values in patients with Bell’s palsy were significantly higher than that of the control group (p<0.05). The eosinophil values in patients with Bell’s palsy were significantly lower than that of the control group (p<0.05).
CONCLUSION: Although NLR, PLT, PCT, PDW and MPV values informs us about the etiological aspects, this study shows that they cannot be used as an indicator to predict prognosis or the recovery time.

AMAÇ: Bu çalışmada, kliniğimizde inverted papillom tanısı konulan hastalar gözden geçirildi ve klinik ve histopatolojik özellikleri sunuldu.
YÖNTEMLER: Hastanemizin Patoloji Anabilim Dalı’nda Ocak 2009 - Ocak 2016 tarihleri arasında inverted papillom tanısı konulan toplam 38 hasta (31 erkek, 7 kadın; ort. yaş 52.2 yıl; dağılım 16-84 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hastaların klinik özellikleri, nüks ve malign dönüşüm oranları değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların 17’sinde sağ taraf ve 18’inde sol taraf tutulumu izlendi. Üç hastada iki taraflı tutulum vardı. Dört hastada skuamöz hücreli karsinom gelişti. Bu hastalarda invaziv tümöre in situ karsinom ve değişen derecelerde displazi eşlik etmekteydi. Bir hastada ise, invaziv karsinom olmaksızın şiddetli displazi ve epitelde verrüköz hiperplastik değişiklikler vardı. Malign dönüşüm oranı %10.5 olarak bulundu.
SONUÇ: Çalışma sonuçlarımız, sinonazal inverted papillomların lokal agresif seyirli, nüks ve malign dönüşüm potansiyelleri olan neoplazmlar olduğunu göstermektedir. Bu nedenle, tedavi radikal cerrahi olmalıdır.

OBJECTIVE: In this study, we review patients with an inverted papilloma who were diagnosed in our clinic and present their clinical and histopathological features.
METHODS: A total of 38 patients (31 males, 7 females; mean age 52.2 years; range 16 to 84 years) who were diagnosed with an inverted papilloma in the Department of Pathology of our institution between January 2009 and January 2016 were retrospectively analyzed. Clinical characteristics of the patients, recurrence and malignant transformation rates were evaluated.
RESULTS: Of the patients, 17 had right-sided and 18 had left-sided involvement. Three patients had bilateral involvement. A squamous-cell carcinoma developed in four patients. In these patients, the tumor was accompanied by an in situ carcinoma and varying degrees of dysplasia. One patient had severe dysplasia and verrucous hyperplastic changes without an invasive carcinoma. The rate of malignant transformation was found to be 10.5%.
CONCLUSION: Our study results show that sinonasal inverted papillomas are neoplasms with local aggressive course and potential recurrence and malignant transformation. Therefore, treatment should be radical surgery.

AMAÇ: Bu çalışmada da Vinci robotik cerrahi sistemi ile transoral robotik cerrahi (TORC) uygulanan baş boyun kanserli hastalar ameliyat sonrası hemşirelik bakımı açısından değerlendirildi ve robotik cerrahinin avantaj ve dezavantajları incelendi.
YÖNTEMLER: Haziran 2010 - Haziran 2014 tarihleri arasında Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi kliniğine başvuran ve da Vinci robotik cerrahi sistemi ile TORC uygulanan baş ve boyun kanserli 56 hasta (52 erkek, 4 kadın; ort. yaş 47.5 yıl; dağılım 40-54 yıl) retrospektif olarak incelendi. Hasta dosyaları kullanılarak ameliyat öncesi ve sonrası klinik özelliklerine ve komplikasyonlarına ilişkin veriler kaydedildi.
BULGULAR: Supraglottik parsiyel larenjektomi yapılan yalnızca üç hastada nefes darlığı ve trakeotomi gereksinimi oldu. Hastaların hiçbirinde yaşamı tehdit eden ameliyat sonrası kanama görülmedi. Hastanede kalış süresi ortalama dört gün idi. Oral beslenmeye başlama süresi ortalama 1.7 gün (dağılım 1-2), konuşmaya başlama süresi ise ortalama 1.4 gün (dağılım 1-2) idi.
SONUÇ: Çalışma bulgularımız TORC’un daha iyi ameliyat sonrası hasta konforu, daha az trakeotomi ihtiyacı, yara bakımına gereksinim olmaması, günlük aktivitelere kısa sürede dönüş, düşük enfeksiyon riski, yutkunma ve konuşmanın kısa sürede kazanılması ve daha kısa hastanede yatış süresi ile açık cerrahi tekniklerden üstün olduğunu göstermektedir.

OBJECTIVE: This study aims to postoperatively assess the patients with head and neck cancer undergoing transoral robotic surgery (TORS) using the da Vinci robotic surgery system in terms of nursing care and to review possible advantages and disadvantages of robotic surgery.
METHODS: A total of 56 patients (52 males, 4 females; mean age 47.5 years; range 40 to 54 years) with head and neck cancer who were admitted to Otolaryngology and Head and Neck Surgery clinic of Dr. Sadi Konuk Training and Research Hospital between June 2010 and June 2014 and were operated with TORS using the da Vinci robotic surgery system were retrospectively analyzed. Using the patient files, data including pre- and postoperative clinical features and complications were recorded.
RESULTS: Dyspnea and need for tracheotomy were only observed in three patients who underwent supraglottic partial laryngectomy. None of the patients had a life-threatening postoperative bleeding. The mean length of hospital stay was four days. The mean time to initiation of oral feeding was 1 to 7 days (range 1 to 2), while time to speech production was 1.4 days (range 1 to 2).
CONCLUSION: Our study results show that TORS is superior to open surgical techniques with improved postoperative patient comfort, less need for tracheotomy, no need for wound care, early return to daily activity, low risk of infection, early regain of swallowing and speech, and shorter hospital stay.

AMAÇ: Bu çalışmada alt dudak kanseri nedeniyle cerrahi tedavi uyguladığımız hastaların tedavi sonuçları ve tümöre ait faktörler ile boyun metastazı ve tümör nüksü arasındaki ilişki incelendi.
YÖNTEMLER: Çalışmaya, Ocak 2009 - Ocak 2016 tarihleri arasında kliniğimizde alt dudak kanseri nedeniyle cerrahi uygulanan 35 hasta (31 erkek, 4 kadın; ort. yaş 58.2 yıl; dağılım 31-81 yıl) dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, muayene ve klinik bulguları, uygulanan cerrahi tedavi yöntemleri, histopatolojik tanı sonuçları geriye dönük olarak değerlendirildi. Tümör boyutu ve derinliği ile boyun metastazı ve tümör nüksü arasındaki ilişki incelenirken sınır değer olarak tümör boyutu 20 mm, derinliği ise 0.6 mm alındı. İstatistiksel analizde p<0.05 değeri anlamlı olarak kabul edildi.
BULGULAR: Hastaların yedisinde boyun metastazı, beşinde ise cerrahi sonrası nüks tespit edildi. Ek olarak hastaların üçü takip döneminde öldü. Tümör boyutu ≤20 mm olan 20 hastanın birinde boyun metastazı vardı. Bununla birlikte tümör boyutu >20 mm olan 15 hastanın altısında boyun metastazı vardı. Tümör derinliği ≤0.6 mm olan 19 hastanın birinde boyun metastazı tespit edildi. Tümör derinliği >0.6 mm olan 16 hastanın altısında boyun metastazı vardı. Yapılan istatistiksel analizde hem tümör derinliğinin hem de tümör boyutunun boyun metastaz riskini anlamlı oranda artırdığı bulundu (p<0.05).
SONUÇ: Tümörün boyutunun yanında derinliğinin artışı da boyun metastazı olasılığını artırmaktadır. Bu nedenle tümörün boyutu ve derinliğinin, boyun diseksiyonuna karar vermede belirleyici rol oynayabileceğini düşünmekteyiz.

OBJECTIVE: This study aims to evaluate the treatment results and the relationship of tumor size and depth with neck metastasis in patients who were operated for lower lip cancer.
METHODS: Thirty-five patients (31 males, 4 females; mean age 58.2 years; range 31 to 81 years), who were operated in our clinic due to lower lip cancer between January 2009 and January 2016, were included in this study. The demographic features, examination and clinical findings, performed surgical treatment techniques and histopathological diagnostic results of the patients were evaluated retrospectively. Twenty millimeter for tumor size and 0.6 mm for depth were taken as the limit values during the evaluation of the relationship of tumor size and depth with neck metastasis. P value below 0.05 (p<0.05) was taken as significant in the statistical analysis.
RESULTS: We identified cervical neck metastasis in seven and postoperative recurrences in five patients. In addition, three of them died during the follow-up period. One of the 20 patients with tumor size ≤20 mm had neck metastasis. However, six of the 15 patients with a tumor size >20 mm had neck metastasis. One of the 19 patients with tumor depth ≤0.6 mm had neck metastasis. However, six of the 16 patients with tumor depth >0.6 mm had neck metastasis. In statistical analysis, we found that both the tumor size and depth significantly increases the risk of neck metastasis (p<0.05).
CONCLUSION: Increase in tumor size as well as tumor depth increases the risk of neck metastasis. Therefore, we suggest tumor size and depth have a vital role in deciding neck dissection in lower lip cancers.

AMAÇ: Bu çalışmada parsiyel turbinektominin izole, semptomatik iki taraflı konka bülloza hastalarının koku fonksiyonlarına etkisi Sniffin’ Sticks koku testi kullanılarak araştırıldı.
YÖNTEMLER: Eylül 2012 - Şubat 2013 tarihleri arasında İstanbul Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Kliniği’nde izole, semptomatik iki taraflı konka bülloza nedeniyle 15 hastaya (3 erkek, 12 kadın ort. yaş 30.0±8.1 yıl; dağılım 18-46 yıl) iki taraflı parsiyel (lateral) turbinektomi ameliyatı uygulandı. Hastalara ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası ikinci ayda üç aşamalı Sniffin’ Sticks koku testi uygulandı. Koku alma eşik değeri, diskriminasyon değeri, identifikasyon değeri ve bu üç değerin toplamı (total skor) belirlenerek her bir hastanın ameliyat öncesi ve sonrası değerleri kendi arasında karşılaştırıldı. Ayrıca hastalardan koku alma hislerini azalmış, normal veya artmış olarak ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası ikinci ayda derecelendirmeleri istendi. Bütün değerler ameliyat öncesi ve sonrası olarak kendi arasında karşılaştırıldı.
BULGULAR: Koku testi parametrelerinin ortalama puanları ameliyat sonrasında arttı. Ortalama eşik ve ortalama identifikasyon değerleri yükselmesine rağmen fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (sırasıyla, p=0.238 ve p=0.413). Tedavi sonrası ortalama diskriminasyon değeri ve ortalama total skor anlamlı şekilde yükseldi (sırasıyla p=0.005 ve p=0.007). Ameliyat öncesine kıyasla ameliyat sonrası koku alma hissinde olumlu değişim gözlendi.
SONUÇ: Semptomatik konka bülloza olgularında iki taraflı parsiyel turbinektominin hastaların koku fonksiyonlarına olumlu etki yaptığı gösterilmiş olup bu alanda daha geniş hasta popülasyonlu ve daha uzun hasta takip süreli çalışmaların yapılmasını tavsiye etmekteyiz.

OBJECTIVE: This study aims to evaluate the effect of partial turbinectomy on the olfactory function of isolated, symptomatic bilateral concha bullosa patients by using Sniffin’ Sticks test.
METHODS: A total of 15 patients (3 males, 12 females; mean age 30.0±8.1 years; range 18 to 46 years) were performed bilateral partial (lateral) turbinectomy due to isolated, symptomatic bilateral concha bullosa at the Department of Ear Nose Throat and Head Neck Surgery in Şişli Etfal Training and Research Hospital, Istanbul between September 2012 and February 2013. A three-step Sniffin’ Sticks test was performed before the operation and two months after the operation. The preoperative and postoperative values of odor detection threshold, discrimination value, identification value and the sum of these three values (total score) were determined and the preoperative and postoperative values of each patient were compared amongst themselves. In addition, the patients were asked to grade their sense of smell as decreased, normal, or increased before and two months after the operation. All the data collected before and after the operation were compared for each patient.
RESULTS: The average scores of the smell test parameters increased after the operation. The mean threshold and mean identification scores were increased but the difference was not statistically significant (p=0.238 and p=0.413, respectively). The mean discrimination and mean total scores were statistically significant increased after the treatment (p=0.005 and p=0.007, respectively). We observed a positive change between the pre- and postoperation grades of sense of smell.
CONCLUSION: We demonstrated that bilateral partial turbinectomy has a positive effect on the olfactory functions of patients with symptomatic concha bullosa cases, and we recommend additional studies with larger patient population and longer follow-up periods in this area.

Komplikasyonlu frontal sinüzit halen önemli mortalite ve morbiditeye yol açabilen bir patoloji olup, tedavisi cerrahidir. Cerrahi yöntem patolojinin yaygınlığına ve komplikasyonların derecesine göre seçilir. Endoskopik sinüs cerrahisi halen seçilecek ilk yöntem olmasına rağmen, olgumuzda olduğu gibi, frontal sinüs lateraline uzanmış komplikasyonlu olgularda osteoplastik flep yaklaşımı ile kombine edilmesi gerekebilmektedir. Bu yazıda sağ göz kapağı üzerinden pürülan drenaj, göz kapakları ve alın üzerinde şişlik ve hassasiyet ve orta şiddette baş ağrısı yakınmaları ile başvuran 52 yaşında bir erkek olgu sunuldu.

Complicated frontal sinusitis is a pathology which still leads to important mortality and morbidity, and its treatment is surgical. The surgical approach is selected according to the extensiveness of pathology and degree of complications. Although endoscopic sinus surgery is still the first-line modality of choice, complicated cases extending laterally to the frontal sinus may require to be combined with osteoplastic flap approach, as in our case. Herein, we present a 52-year-old male case who was admitted with complaints of purulent drainage on the right eyelid, swelling and tenderness on the eyelids and forehead, and moderate headache.

Tularemi Gram-negatif, kapsülsüz, aerobik bir kokobasilin patojenik suşu olan Franciella tularensisin neden olduğu nadir görülen bir zoonozdur. Bulaş yolları böcek veya kemirgen ısırığı, hayvanlarla temas, hayvansal ürünlerin tüketilmesi ve suyla olabilmektedir. Tularemili hastaların bazılarında baş ve boyun yerleşimli bulgu ve belirtiler olduğu için, bu bakteriyel enfeksiyonun kulak, burun, boğaz uygulamasında önemli bir yeri vardır. Bu yazıda, dört aydır boğaz ağrısı, yutma güçlüğü, sağ taraflı boyun kitlesi ve ateş öyküsü olan 60 yaşında bir kadın olgu sunuldu. Radyolojik çalışmalarda, sağ taraflı aberan internal karotis arter ile birlikte retrofarengeal apse izlendi. Bilgimiz dahilinde, bu, aynı tarafta aberan internal karotis arter ile birlikte Francisella tularensisin neden olduğu ilk retrofarengeal apse olgusudur.

Tularemia is a rare zoonotic disease caused by Francisella tularensis, which is a pathogenic spp. of Gram-negative, non-capsular, aerobic coccobacillus. Insect or rodent bite, contact with animals, consuming contaminated animal products, and water may be the routes of transmission. This bacterial infection has a significant place in the otolaryngology practice, as some patients with tularemia have signs and symptoms localized in the head and neck. In this article, we report a 60-year-old female patient with a four-month history of sore throat, dysphagia, right-sided neck mass, and fever. Radiological studies revealed a retropharyngeal abscess with a right-sided aberrant internal carotid artery. To the best of our knowledge, this is the first case of a retropharyngeal abscess caused by Francisella tularensis with an aberrant internal carotid artery on the same side.

Sialolithiazis submandibüler bezde en sık görülen patoloji olmakla birlikte, submandibüler bezden kaynaklanan Warthin tümörü nadirdir. Bu yazıda, sağ submandibüler bölgede şişlik, kızarıklık ve boyunda submandibüler bölgede seropürülan drenajın olduğu kütanöz fistülü olan 63 yaşında bir erkek hasta sunuldu. Ultrasonda taş tespit edildiği için, sialoadenektomi ve fistül trakt eksizyonu yapıldı. Patolojik incelemede, sialolithiazisin yanı sıra, Warthin tümörü tespit edildi.

Although sialolithiasis is the most common submandibular gland pathology, a Warthin tumor arising from the submandibular gland is rare. In this article, we report a 63-year-old male patient with a swollen right submandibular region, erythematous, and a fistulous area from which a cutaneous fistula with seropurulent exudates located at the submandibular region. Ultrasound revealed a stone and, therefore, sialoadenectomy and excision of the fistulous tract were performed. Besides the sialolith, the pathological examination revealed a Warthin tumor.

Tinnitus, dışarıdan ses uyarısı olmadan ses algısı hissedilmesidir. Tinnitus tek başına bir hastalık olmayıp, farklı hastalıkların bir belirtisi olarak karşımıza çıkar. Otuz iki yaşında erkek hasta akut başlangıçlı ve giderek artan pulsatil tinnitus yakınması ile kliniğimize başvurdu. Sol oksipital arterden beslenen ve sigmoid sinüse drene olan yüksek akımlı arteriyovenöz fistül tespit edildi. Lezyon endovasküler embolizasyon ile tedavi edildi. Bu yazıda, akut olarak başlayan ve giderek artan tinnitusun tanı ve tedavisinde radyolojik incelemelerin özel önemi vurgulandı.

Tinnitus is the sensation of the sounds without any external auditory stimulus. Tinnitus is a symptom of different diseases, rather than an isolated pathology. A 32-year-old male patient was admitted to our clinic with a complaint of acute-onset and increasing pulsatile tinnitus. A high-flow arteriovenous fistula supplied by the left occipital artery and drained into the sigmoid sinus was detected. The lesion was treated by endovascular embolization. This article highlights the particular importance of radiological examinations in the diagnosis and treatment of acute-onset and increasing tinnitus.

Eğri burun genel olarak burnun uzun aksının orta hattan kayması şeklinde tanımlanır. Orta hattan kaymalar kemik kısım, kıkırdak kısım veya her ikisinde de olabilir. Eğri burun rinoplastisi standart bir işlem olmayıp, altta yatan soruna göre planlanmaktadır. Ameliyat öncesi değerlendirmede sıklıkla burun uzun aksı üst, orta ve alt çatı olarak ayrılmaktadır. Cerrahi plan bu çatılardaki mevcut sorunlara göre yapılmaktadır. Bu yazıda, kulak burun boğaz uygulamasında sıklıkla karşılaşılan eğri buruna yönelik bir algoritma sunuldu. Bu amaçla ‘crooked nose’, ‘deviated nose’, ‘twisted nose’, ‘deflected nose’, ‘asymmetric nose’ ve ‘scoliotic nose’ kelimeleri PubMed üzerinden taranarak elde edilen derleme makaleler değerlendirildi. Sonuç olarak, eğri burun rinoplastisi rinoplastinin zor işlemlerinden biridir. Standart bir teknik yoktur. Bu deformitelerin düzeltilmesinde çeşitli yaklaşımlar tek başına veya birlikte kullanılabilir.

A deviated nose is usually defined as the deviation of the nasal axis from midline. Deviations from midline may be localized in the bony part, cartilage part or both parts. Rhinoplasty of a deviated nose is not a standard procedure, but is planned according to the underlying problem resulting in deviation. In preoperative evaluation, the nose is often divided as upper, middle, and lower vault. The surgical plan is made according to the existing problems of these vaults. In this article, we present an algorithm for a deviated nose which is common in the otorhinolaryngology practice. The words ‘crooked nose’, ‘deviated nose’, ‘twisted nose’, ‘deflected nose’, ‘asymmetric nose’ and ‘scoliotic nose’ were searched on PubMed and review articles were evaluated for this purpose. In conclusion, rhinoplasty for a deviated nose is one of the difficult rhinoplasty procedures. There is no standard procedure. Isolated approaches and combinations can be used for the correction of these deformities.