Bu makale ulusal ve uluslararası kulak burun boğaz derneklerinde yaptığım gözlemler ve edindiğim deneyimlerimden yola çıkarak ülkemizdeki mesleki sivil toplum örgütlerinin mevcut çalışmaları ve yapılması gereken girişimler konusunda görüş belirtmek amacıyla yazılmıştır. Bu yazıda, ülkemizde uzun bir geçmişi olmasına rağmen mesleki sivil toplum örgüt bilinci ve uygulamalarındaki eksikler ve öneriler sunulmuştur.

This article describes some opinion on current works and tasks of occupational non-governmental organizations based on my observations and experiences on national and international associations of otolaryngology. This article presents shortcomings in the awareness and applications of occupational non-governmental organizations with relevant recommendations, despite their long history in Turkey.

AMAÇ: Bu çalışmada nöronavigasyon sistemi eşliğinde yapılan cerrahi tedavi sonuçlarımız bildirildi.
YÖNTEMLER: Başkent Üniversitesi Adana Araştırma ve Uygulama Merkezi’nde Şubat 2013-Mart 2014 tarihleri arasında nöronavigasyon kullanılarak (n=6) ve kullanılmayarak (n=3) cerrahi tedavi uygulanan toplam dokuz hastanın (6 erkek, 3 kadın; ort yaş 45 yıl) hastalıklarına ait verileri, ameliyat sırası bulguları, ameliyat sonrası izlemleri ve demografik verileri toplandı. Nöronavigasyon kullanılan hastaların ameliyat öncesi elde edilen tomografi taramaları navigasyon sistemine yüklendi. Navigasyon sistemi kalibre edilerek, cerrahi saha ve çevre doku ilişkisi değerlendirildi. Navigasyon hastalarından birine endoskopik beyin omurilik sıvısı rinore cerrahisi, üçüne sfenoid sinüsten kitle eksizyonu, birine klivus kordoması eksizyonu, birine de kafa tabanından glomus jugulare eksizyonu yapıldı. Kontrol hastalarından iki sfenoid sinüs kitlesine geleneksel endoskopik sinüs cerrahisi yöntemiyle yaklaşıldı ve bu ameliyatlar yetersiz eksizyonla sonuçlandı. Ameliyatlar sırasında ameliyatla ilgili bir sorunla karşılaşılmadı.
BULGULAR: Ameliyat sonrası görüntülemelerde hedeflere tama yakın ulaşıldığı görüldü. Kontrol grubunun kafa tabanı glomus jugulare cerrahisi sonrasında elde edilen görüntülerde juguler fossada artık tümör kaldığı görüldü.
SONUÇ: Çalışma sonuçlarımız nöronavigasyon eşliğinde yapılan kafa tabanı ve sfenoid sinüs cerrahisinin kitlenin tam veya tama yakın çıkarılmasında güvenli ve etkili bir yöntem olduğunu göstermektedir.

OBJECTIVE: This study aims to report our results of surgical treatment under neuronavigation system.
METHODS: Data related to the disease, intraoperative findings, postoperative follow-up and demographic characteristics of a total of nine patients (6 males, 3 females; mean age 45 years) who underwent surgery using (n=6) and without using navigation system (n=3) were collected in Başkent University Adana Research and Application Center between February 2013 and March 2014. Preoperative tomography scans of the neuronavigation used patients were loaded on the navigation system. The relation between surgical field and surrounding tissue was assessed after calibration of the navigation. Among the navigation patients, one underwent endoscopic cerebrospinal fluid rhinorrhea surgery, three mass excisions from sphenoid sinus, one clivus chordoma excision, and one glomus jugulare excision from the skull base. In two sphenoid sinus masses of the control patients were approached by traditional endoscopic sinus surgery and these operations resulted in an inadequate excision. No surgery-related problem was observed during surgery.
RESULTS: Postoperative imaging showed that the near total reaching to target was accomplished. Based on the postoperative imaging, there was a residual tumor in the jugular fossa after the skull base glomus jugulare surgery in the control group.
CONCLUSION: Our study results show that the neuronavigation-guided surgery of the skull base and sphenoid sinus is a safe and effective method in the total or near-total removal of the mass.

AMAÇ: Bu çalışmada ani işitme kaybı tanısı konulan hastaların uygulanan tedaviye yanıtı değerlendirildi.
YÖNTEMLER: Ocak 2005 - Ocak 2007 tarihleri arasında ani işitme kaybı tanısıyla kliniğimizde tedavi edilen 41 hastanın (21 kadın, 20 erkek; ort. yaş 40.8±16.0 yıl; dağılım 16-71 yıl) iki yıllık tıbbi dosyaları retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşı ve cinsiyeti, eşlik eden semptomlar, mevsimsel değişkenlik, başvuru süresinin tedavi yanıtına etkisi ve uygulanan tedaviye verilen yanıtları değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların 36’sında tinnitus, 14’ünde vertigo, altısında baş ağrısı ve beşinde de kulakta dolgunluk yakınması eşlik etmekteydi. Hastalar mevsimsel başvuru dönemine göre incelendiğinde 17 hastanın kış, 10 hastanın ilkbahar, sekiz hastanın yaz, altı hastanın sonbaharda başvurduğu saptandı. On hastada (%24.4) orta derecede işitme kaybı, dokuz hastada (%22) ileri derece işitme kaybı, 22 hastada da (%53.6) çok ileri derece işitme kaybı saptandı. Hastalara uygulanan rutin tedavi sonucunda yedi hastada (%17) tam düzelme, 18 hastada (%44) hafif düzelme saptanırken 16 hastada (%39) hiç düzelme olmadı.
SONUÇ: Çalışma bulgularımız, işitme kaybının derecesi arttıkça tedaviye yanıtın azaldığını ve hastaların başvuru zamanının tedavi yanıtını etkilemediğini gösterdi.

OBJECTIVE: This study aims to evaluate the treatment response of patients diagnosed with sudden hearing loss.
METHODS: Between January 2005 and January 2007, two-year medical files of 41 patients (21 females, 20 males; mean age: 40.8±16.0 years; range 16 to 71 years) who were treated with the diagnosis of sudden hearing loss in our clinic were retrospectively analyzed. Age and sex of the patients, comorbid symptoms, seasonal variation, the impact of time of admission on the response to treatment responses were evaluated.
RESULTS: Thirty-six patients suffered from accompanying tinnitus, 14 from vertigo, six from headache, and five from aural fullness. Evaluation of patients for seasonal admission patterns showed that 17 patients were admitted in winter, 10 in spring, eight in summer, and six in autumn. Ten patients (24.4%) had moderate hearing loss, nine (22%) had severe hearing loss, and 22 (53.6%) had profound hearing loss. As a result of the routine treatment, seven patients (17%) had a complete recovery, 18 (44%) had slight recovery, while 16 (39%) had no improvement.
CONCLUSION: Our study results show that as the degree of hearing loss increased, the treatment response decreased and time of admission of patients had no impact on response to treatment.

AMAÇ: Bu çalışmada sıçanlarda sarımsak suyu özü ve sarımsak yağının iç kulaktaki olası ototoksik etkileri araştırıldı.
YÖNTEMLER: Çalışmada 38 adet (19 erkek, 19 dişi) sağlıklı ve yetişkin (16-20 aylık) Wistar Albino sıçan kullanıldı. Sıçanlar beş gruba ayrıldı. Grup 1’deki sıçanlara 0.1 ml taze sarımsak suyu özü, grup 2’dekilere 0.1 ml sarımsak yağı uygulandı. Grup 3 ve 4’deki sıçanlara da 10 gün süre ile sırasıyla gentamisin ve salin solüsyonları uygulandı. Grup 5’e ise herhangi bir ilaç verilmedi. Ototoksisitenin araştırılmasında distorsiyon ürünü otoakustik emisyon kullanıldı.
BULGULAR: Uygulama öncesi ve sonrası distorsiyon ürünü otoakustik emisyon sonuçlarına göre, taze sarımsak suyu özü ve sarımsak yağı gruplarıyla salin ve kontrol grupları arasında fark yoktu. Gentamisin, diğer çalışma grupları ile karşılaştırıldığında, beklenildiği gibi iç kulakta önemli derecede negatif etkilere sahipti.
SONUÇ: Çalışma bulgularımız, sıvı sarımsak özü ve sarımsak yağının ototoksik olmadığını göstermektedir. Bu da sarımsağın gelişmekte olan ülkelerde, evde uygulanan tedavi yöntemi olarak kulak enfeksiyonları için neden yaygın şekilde kullanıldığını açıklamaktadır.

OBJECTIVE: This study aims to investigate the possible ototoxic effects of aqueous garlic extract and garlic oil on inner ear in rats.
METHODS: We used 38 (19 males, 19 females) healthy and mature (16 to 20 month-old) Wistar Albino rats. The rats were divided into five groups. The rats in group 1 received 0.1 ml of fresh aqueous garlic extract and group 2 received 0.1 ml of garlic oil. The rats in group 3 and group 4 received gentamycin and saline solution, respectively for 10 days. Group 5 received no medication. The distortion product otoacoustic emission was used to investigate ototoxicity.
RESULTS: Based on the pre- and post-treatment distortion product otoacoustic emission results, there was no difference between the aqueous garlic extract and garlic oil groups and saline and control groups. Gentamycin had a significant negative effect on inner ear, as expected, compared to the other study groups.
CONCLUSION: Our study results suggest that aqueous garlic extract and garlic oil are non-ototoxic. This may explain why garlic has been so widely used in developing countries as a home-remedy for ear infections.

Alt çene kondil kırıkları, alt çene kırıklarının önemli bir kısmını oluşturur. Çeşitli sınıflandırma yöntemlerinin kullanılıyor olması ve sınıflandırma güçlüğü, açık ve kapalı tedavi yaklaşımlarının sonuçlarının karşılaştırılmasını zorlaştırmaktadır. Açık redüksiyon ve internal fiksasyon, seçilmiş olgularda iyi sonuç verebilir. Bu yazıda, 58 yaşında bir erkek hastada açık redüksiyon-internal fiksasyonla tedavi edilmiş olan iki taraflı kondil kırığı olgusu sunuldu.

Fractures of the mandibular condyle constitute a significant number of the mandibular fractures. Due to a number of classification schemes in use and difficulties in classification it is challenging to compare the outcomes of open versus closed treatment modalities. Open reduction and internal fixation may produce good results in selected cases. In this article, we report a 58-year-old male patient with bilateral mandibular condyle fracture treated with open reduction and internal fixation.

Bell paralizisi, kulak burun boğaz hekimlerinin sık karşılaştığı bir hastalıktır. Polikliniğe gelen ve tedaviyle düzelen 31 yaşında bir kadın olgunun yapılan manyetik rezonans görüntüleme taramasında 4 cm’ye ulaşan menenjiom tespit edildi. Olguların çoğunda kendiliğinden iyileşme olması ve polikliniklerde sık görülmesi nedeniyle, birçok hekim Bell paralizili hastalarda görüntülemeye gerek duymamaktadır. Genel kabul gören görüş, ilerleyici paralizi eşlik eden atipik semptom varlığı veya tekrarlayan paralizilerde görüntüleme istenmesidir. Basit bir anket kullanarak kulak, burun ve boğaz uzmanlarının bu durumlardaki yaklaşımlarını araştırdık. Yanıt veren uzmanlarımızın %62’si görüntülemeye gerek görmezken; %38’i görüntüleme önerdi. Bunun üzerine, hukuk ve meslektaşlarımızın yaklaşımı eşliğinde bir olgu sunduk.

Bell’s palsy is a frequent disorder seen by ear, nose and throat specialists. In a 31-year-old female case who was admitted to our outpatient clinic, we detected a 4 cm meningioma on magnetic resonance imaging scan. Most clinicians do not need an imaging study in Bell’s palsy patients, as they are commonly seen in outpatient clinics and most of them resolve spontaneously. The most widely adopted opinion is that imaging is necessary in the presence of atypic symptoms accompanied by progressive palsy or recurrent palsy. We investigated approaches of ear, nose and throat specialists to such cases using a simple questionnaire. Of responders, 62% did not require imaging, while 38% recommended imaging. Therefore, we report a case in the light of law and our colleagues’ approaches.

Osteomlar paranazal sinüs bölgesinin benign, yavaş büyüyen ve genelde asemptomatik olan ve rastlantısal olarak tanı konan tümörleridir. En sık etkilenen bölge frontal sinüs olmakla birlikte etmoid, maksiller ve sfenoid sinüsler de etkilenir. Birçok olguda paranazal sinüs osteomları asemptomatik olmakla birlikte, klinik olarak belirti verdiğinde semptomlar genellikle tümörün yerleşimi, büyüklüğü ve çevre dokulara uzanımı ile bağlantılıdır. Osteomların tanısında bilgisayarlı tomografi altın standarttır. Endoskopik sinüs cerrahisi ve tekniklerindeki gelişmelere paralel olarak, osteomların tedavisinde transnazal endoskopik yaklaşım ön plana çıkmaktadır. Bu makalede septoplasti ameliyatı için yapılan ön değerlendirmede rastlantısal olarak tespit edilen iki etmoid osteom olgusu sunuldu ve paranazal sinüs osteomlarının endoskopik tedavisindeki güncel gelişmeler literatür eşliğinde tartışıldı.

Osteomas are benign, slow-growing tumors of the paranasal sinuses which are often asymptomatic and diagnosed incidentally. Frontal sinus is the most commonly affected site, followed by ethmoid, maxillary and sphenoid sinuses. In many cases paranasal sinus osteomas are asymptomatic; however, symptoms which are clinically evident are often related to the location and size of the tumor and its extent to the surrounding tissues. Computed-tomography is the gold standard in the diagnosis of osteomas. In parallel with the recent advances in endoscopic sinus surgery and its techniques, transnasal endoscopic approach has become more popular in the treatment of osteomas. In this article, we report two cases of etmoid sinus osteoma which were diagnosed incidentally during the preoperative evaluation before septoplasty and recent advances in endoscopic sinus surgery of paranasal sinus osteomas are discussed in the light of literature.

Spinal anestezi, umbilicus altındaki cerrahi girişimlerde kullanılan en sık bölgesel anestezi tekniğidir. Spinal anestezi baş ağrısı ve işitme kaybına neden olabilir. Bu durum çoğu hastada fark edilmez. Hastamıza hemoroid ameliyatı nedeniyle spinal anestezi uygulandı. Ameliyat sonrası dördüncü gün hastanın her iki kulağında ani işitme kaybı başladı. Olgu, ilgili literatür verileri eşliğinde sunuldu.

Spinal anesthesia is the most regional anesthetic technique used in surgical procedures under the umbilicus. Spinal anesthesia may cause headaches and hearing loss. It is unnoticeable in most patients. Our patient underwent spinal anesthesia due to hemorrhoid surgery. The patient suffered from sudden bilateral hearing loss in the postoperative fourth day. We present the case in the light of related literature data.

Akut epiglottit seyrek olarak görülen, hayatı tehdit edici bir otorinolarengolojik acildir. Akut epiglottit komplikasyonu olarak gelişen epiglot apsesi ile epiglot kisti enfeksiyonunun ayırıcı tanısı, tedavi planlanmasını etkilemez. Hava yolu darlığı yoksa her ikisi de konservatif medikal tedaviye yanıt verir. Epiglottitten şüphelenilen hastada hava yolu kontrolü en önemli basamaktır. Bu yazıda akut epiglottit nedeniyle tedavi edilen, semptomları gerileyen ancak yapılan kontrol endoskopik muayenesinde epiglot kisti saptanması üzerine ameliyat edilen 35 yaşında bir erkek olgu sunuldu.

Acute epiglottitis is a rarely seen, but life-threatening otorhinolaryngological emergency. Differential diagnosis of epiglottis abscess and epiglottis cyst infection as a complication of acute epiglottis does not affect the treatment plan. Both conditions respond to conservative treatment in the absence of airway stenosis. Airway control is the most critical step in a patient with suspected epiglottitis. In this article, we report a 35-year-old male case who was treated for acute epiglottitis with symptomatic relief, but, was diagnosed with an epiglottis cyst during repeated endoscopic examination and then operated.

Nazal müköz kistler, glabella ve nazal dorsum başta olmak üzere, burunda subkütan alanda yerleşik lezyonlardır. Rinoplastinin oldukça nadir görülen, geç komplikasyonudur; ancak ciddi kozmetik sonuçları olabilir. Tedavisi nüksleri önlemek için kistin tam olarak çıkarılmasıdır. Bu yazıda, rinoplasti sonrası ikinci yılında nazal dorsal bölgede kistik lezyon gelişen, 22 yaşında bir erkek olgu uygulanan tedavisi ve klinik izlem sonuçları ile birlikte sunuldu.

Nasal mucous cysts are the lesions located in subcutaneous space of the nose mainly glabella and nasal dorsum. They are extremely rare and late complications of rhinoplasty, but may result in serious cosmetic problems. Treatment is complete excision of the cyst to prevent recurrence. In this article, we present a 22-year-old male having a cystic lesion on the dorsal region of his nose in the second year after rhinoplasty along with his treatment and clinical follow-up results.