Son 25-30 yılda popülerliği artan endoskopik sinüs cerrahisi (ESC) artmış komplikasyon oranlarını da beraberinde getirmiştir. Ülkemizde de zaman zaman majör komplikasyonlar görmekteyiz. Komplikasyonlar genellikle yetersiz bilgi ve beceriye sahip deneyimsiz cerrahtan kaynaklanır. Endoskopik sinüs cerrahisi, çok önemli hayati yapılarla çevrili ve kısıtlı aydınlatmaya sahip bir alanda, deneyimli ve eğitimli bir cerrahın varlığını gerektirir. Kapasiteli bir cerrah, hassas bir anatomiye sahip bu bölgede çevre yapılara zarar vermeden hasta dokuları diseke edebilmelidir. Cerrah aynı zamanda problemli faktörleri azaltmak için ameliyat öncesi dönemde hastayı dikkatlice değerlendirmeli ve hazırlamalıdır. Beklenmeyen, aberan anatomi ve yetersiz aletlerin kullanılması komplikasyon oranını artıran ek faktörlerdir. Bu yazıda ESC sırasında komplikasyonlardan kaçınmak için cerrahın alacağı önlemler üzerinde durulmuştur.

With an increased popularity in the recent 25-30 years, endoscopic sinus surgery has (ESC) brought an increased complication rate. We occasionally witness major complications in Turkey as well. The complications usually arise from the inexperienced surgeon with insufficient skills and knowledge. Endoscopic sinus surgery necessitates an experienced and educated surgeon in a field with limited illumination and surrounded by vital structures of utmost importance. A capable surgeon should dissect the diseased tissues within delicate anatomy without any harm to the surrounding structures. The surgeon should also evaluate and prepare the patient thoroughly in the preoperative period to decrease additive problematic factors. Unexpected, aberrant anatomy and insufficient instrumentation are the additive factors to increase complication rate. In this article, the measures to be taken by the surgeon during ESC to prevent complications are reviewed.

AMAÇ: Bu çalışmada, rijit transnazal endoskopi ile nazal ve nazofarengeal patolojiler belirlendi ve bu patolojiler ve otitis media arasındaki olası ilişki araştırıldı.
YÖNTEMLER: Çeşitli otitis media rahatsızlığı olan toplam 103 hasta (55 erkek, 48 kadın; ort. yaş 30.1 yıl; dağılım 4-72 yıl), yaş ve cinsiyet eşleştirilmiş 124 kontrol (56 erkek, 68 kadın; ort. yaş 20.5 yıl; dağılım 4-72 yıl) ile karşılaştırıldı. Kulak hastalığının klinik tipi ve nazal ve nazofarengeal bulgular rijit transnazal endoskopi ile belirlendi. Nazal endoskopide 0 derece, 4 veya 2.7 mm çapındaki rijit teleskoplar kullanıldı. Ameliyat mikroskopları ile otoskopi yapıldı. İstatistiksel analizde Student t testi kullanıldı.
BULGULAR: Otitis media hastalarında en sık bulgular östaki tüpünün nazofarengeal ağzında ödem ve nazofarenkste pürülan sekresyondu. Efüzyonlu otitis media (EOM) ve süpüratif kronik otitis media (KOM) olan çocuklarda sinüzit anlamlı olarak yüksekti. Septum deviyasyonu yalnızca KOM hastalarında anlamlı düzeyde yüksekti. Tuba ağzındaki adenoid doku basısı, EOM ve inaktif KOM olan çocuklarda daha sıktı; ancak, bu istatistiksel olarak anlamlı değildi.
SONUÇ: Çalışma bulgularımız, KOM tipi veya formu ile nazal ve nazofarenks patolojileri arasında bir ilişki olduğunu gösterdi. Özellikle otitis medianın süpüratif formları nazal ve nazofarenks enfeksiyonları ve östaki tüpü ağzında ödem ile anlamlı düzeyde ilişkiliydi.

OBJECTIVE: This study aims to identify nasal and nasopharyngeal pathologies using rigid transnasal endoscopy and to investigate the possible relationship between these pathologies and otitis media.
METHODS: A total of 103 patients (55 males, 48 females; mean age 30.1 years; range 4 to 72 years) with various types of otitis media were compared with age and sex-matched 124 controls (56 males, 68 females; mean age 20.5 years; range 4 to 72 years). The clinical type of ear disease, and nasal and nasopharyngeal findings were obtained by rigid transnasal endoscopy. Nasal endoscopy was performed with 0 degree, 4 or 2.7 mm diameter rigid telescopes. The otoscopy was performed with operating microscopes. Statistical analysis was performed using the Student’s t test.
RESULTS: Edema at the nasopharyngeal opening of the Eustachian tube and purulent secretion in nasopharynx were the most common findings in all patients with otitis media. Sinusitis was significantly higher in children with otitis media with effusion (OME) and suppurative chronic otitis media (COM). Septal deviation was only significantly higher in patients with COM. Pressure of adenoid tissue on tuba opening was more frequent in children with OME and inactive COM; however, it did not reach statistical significance.
CONCLUSION: Our study results revealed a relationship between the type or form of the COM and nasopharynx and nasal pathologies. Suppurative forms of otitis media, in particular, may be significantly associated with infectious nasal and nasopharyngeal pathologies and edema of the Eustachian tube opening.

AMAÇ: Bu çalışmada ses protezi uygulaması sırasında ve sonrasında karşılaşılan komplikasyonlar sunuldu.
YÖNTEMLER: Ocak 2005 - Aralık 2011 tarihleri arasında Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz Kliniği’nde larenks skuamöz hücreli karsinom nedeniyle total larenjektomi yapılan ve sekonder trakeoözofageal fistülle birlikte ses protezi (42’si provox 1, 296’sı provox 2 olmak üzere toplam 338 ses protezi) uygulanan toplam 42 hastada (40 erkek, 2 kadın; ort. yaş 59.4±9.4 yıl; dağılım 56-70 yıl) karşılaşılan komplikasyonlar retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Kırk iki hastanın 26’sında (%61.9) toplam 55 (%16.3) komplikasyonla karşılaşıldı. On sekiz kez (%5.3)protez içinden veya etrafında akıntı, 14 kez (%4.1) granülasyon dokusu oluşumu, altı kez (%1.8) protezin fistül içine gömülmesi sonucu yer değiştirmesi, altı kez (%1.8) trakestomal darlık, beş kez (%1.5) fistül genişlemesi, iki kez (%0.6) mantar kolonizasyonu, bir kez (%0.3) mukozal apseleşme, bir kez (%0.3) boyunda ve yüzde cilt altı amfizem gelişimi, bir kez (%0.3) özofageal aspirasyon ve bir kez (%0.3) trakeobronşiyal aspirasyon görüldü. Protez işleminin komplikasyon oranı %16.3 olarak hesaplandı. Kırk iki hastanın 36’sında (%85.7) etkin konuşma sağlandı.
SONUÇ: Ses protezi uygulamasında çeşitli komplikasyonlarla karşılaşılmaktadır. Bu komplikasyonların bir kısmı yaşamı tehdit edici olmaktadır. Komplikasyonları azaltmada ses protezlerinin erken deforme olmasının önlenmesi ile birlikte cerrahi deneyim büyük önem taşımaktadır.

OBJECTIVE: This study aims to present complications encountered intra- and post of voice prosthesis practice.
METHODS: Between January 2005 and December 2011, we retrospectively evaluated complications of voice prosthesis practice on 42 total laryngectomized and secondary tracheoesophageal punctured patients (40 males, 2 females; mean age 59.4±9.4 years; range 56 to 70 years) who were operated for laryngeal squamous cell carcinoma in Bakırköy Dr. Sadi Konuk Training and Research Hospital, Ear-Nose-Throat Clinic (a total of 338 voice prostheses including 42 provox 1, 296 provox 2).
RESULTS: A total of 55 complications (16.3%) were encountered in 26 (61.9%) of 42 patients. These were 18 times (5.3%) leakage around or inside prosthesis, 14 times (4.1%) granulation tissue occurring, six times (1.8%) prosthesis displacement due to its embedded position within the fistula, six times (1.8%) tracheostomal stenosis, five times (1.5%) fistulae enlargement, two times (0.6%) fungal colonization, one times (0.3%) mucosal abscess, one times (0.3%) subcutaneous emphysema on neck and face, one times (0.3%) esophageal aspiration and one times (0.3%) tracheobronchial aspiration. Complication rate on prosthesis placement procedures was calculated as 16.3%. Thirty-six patients (85.7%) of a total of 42 patients achieved effective speech.
CONCLUSION: Various complications are encountered in voice prosthesis practice. Some of them are also life-threatening. Preventing early deformation of voice prosthesis and surgical experience are of utmost importance in reducing voice prosthesis practice-related complications.

AMAÇ: Bu çalışmada teknolojinin ameliyat performansı üzerindeki etkisini değerlendirmek için bünyesinde bir çatı bulunduran model geliştirilmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Çalışmada katılımcı eylem araştırması (KEA) kullanıldı. Katılımcı eylem araştırmasında mühendisler (araştırmacılar) ve tıp doktorları (katılımcılar) sistematik şekilde birlikte çalışarak performans ölçütlerini tanımladı, hastaların medikal geçmişini birlikte analiz etti ve tek bir meslek grubunun çözemeyeceği sorunları birlikte çözdü. Mühendisler, doktorlar ameliyatı gerçekleştirirken gözlem yaparak robotu nasıl kullandıklarını anlamaya çalıştı. Bu çalışmada da Vinci cerrahi robotunun operasyonel süreçlere etkisi ölçütler, literatürde yer alan çalışmalar, gözlemler, hasta dosyalarının değerlendirmesi ve uzmanlar ile yapılan görüşmeler sonucunda analiz edildi. Dört larengeal kanser ameliyatında gözlem yapıldı. On robotik cerrahi ve 10 açık ameliyat dosyası incelendi ve bir robotik cerrahi ve bir açık ameliyat hastası ile görüşme yapıldı.
BULGULAR: Toplanan verilerin analizi, robotik ameliyat sisteminin (da Vinci) kalite, esneklik ve zaman boyutlarında yer alan ölçütler üzerinde pozitif etkisi olduğunu göstermektedir. Diğer yandan, da Vinci robotik ameliyatının açık ameliyatla karşılaştırıldığında maliyet açısından dezavantajları bulunmaktadır.
SONUÇ: Çalışmamız, geleneksel yöntemlere kıyasla, boyut ve ölçüt yapısının yeni ameliyat yöntemlerinin performansını değerlendirmede kullanılabileceğini göstermektedir.

OBJECTIVE: This study aims to develop a model which provides a framework to evaluate the performance of technology on surgery.
METHODS: Participatory Action Research (PAR) was used for this study. In PAR engineers (researchers) and medical doctors (participants) systematically worked together to define indicators, analyzed medical records of patients and solved problems which none of them could work out alone. Engineers observed doctors performing surgery on patients to understand how they used robots. In this study, the effects of da Vinci surgical robot on operational processes were analyzed according to indicators, researches in the literature, results of observations, examination of patient files and expert interviews. Four laryngeal cancer operations were observed. Ten robotic surgery and 10 open surgery files were examined and interviews with one robotic surgery and one open surgery patients were made.
RESULTS: The analysis of collected data showed that (da Vinci) robotic operation system has positive effects on indicators based on quality, flexibility and time. On the other hand, da Vinci robotic operation had disadvantages compared to open surgery in terms of cost-efficacy.
CONCLUSION: Our research showed that dimension and indicator structures can be used to evaluate performance of novel surgery methods instead of the traditional methods.

AMAÇ: Bu çalışmada araşidonik asit metabolizmasının farklılığının aydınlatılması amacıyla siklooksijenazın indüklenebilir bir izoformu olan siklooksijenaz-2 (COX-2) enziminin regülasyonu inceledi, aspirine duyarlı ve toleran hasta gruplarında COX-2 gen ekspresyon düzeyleri karşılaştırıldı.
YÖNTEMLER: Bu çalışma Haziran 2006 - Mart 2009 tarihleri arasında Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz Kliniğine başvuran daha öncesinde tedavi almamış ya da en son uygulanan tedavinin üzerinden en az altı ay geçmiş nazal polipozisli aspirine duyarsız 19 hasta, nazal polipozisli aspirine duyarlı 14 hasta ve septum cerrahisi yapılan kronik rinosinüziti ve nazal polibi olmayan dokuz hasta (kontrol grubu) üzerinde yapıldı. Hastalardan elde edilen örneklerde imminohistokimyasal yötemle enflamatuvar hücrelerin sitoplazmalarında COX-2 gen ekspresyonunun yaygınlık ve şiddetine bakıldı.
BULGULAR: Aspirine duyarlı grubun COX-2 yaygınlık evreleri aspirine duyarsız ve kontrol hastalarından anlamlı düzeyde düşük bulundu (p=0.014; p=0.002). Aspirine duyarsız ve kontrol grubu hastaların COX-2 yaygınlık evreleri arasında anlamlı farklılık bulunmadı (p=0.324; p>0.05). Aspirine duyarlı grubun COX-2 şiddeti aspirine duyarsız ve kontrol hastalarından anlamlı düzeyde düşüktü (p=0.036; p=0.022). Aspirine duyarsız ve kontrol grubu hastaların COX-2 şiddetleri arasında anlamlı farklılık bulunmadı (p=0.852; p>0.05).
SONUÇ: Çalışmamızda aspirine duyarlı hastalarda COX-2 geninin düşük eksprese edildiği bulundu. Bu bulgu aspirin ve diğer nonsteroidal antienflamatuvar ilaç alımı sonrası COX-1 enziminin inhibisyonu, sonrasında aspirine duyarlı hastalarda COX-2 enziminin yeteri kadar regüle olamaması ve PGE2 sentezinin azalması hipotezini desteklemektedir. Ancak patogenezden tek başına COX-2’nin yetersiz regülasyonu sorumlu tutmak için özellikle enzim regülasyon mekanizmalarını aydınlatan daha ileri çalışmalara gereksinim vardır.

OBJECTIVE: This study aims to examine the regulation of cyclooxygenase-2 (COX-2) enzyme which is an inducible isoform of cyclooxygenase to elucidate the difference of arachidonic acid metabolism and to compare the gene expression levels of COX-2 in aspirin-sensitive and tolerant patients.
METHODS: This study was conducted on 19 aspirin-tolerant patients with nasal polyposis, 14 aspirin-sensitive patients with nasal polyposis and nine patients (control group) who underwent septal surgery and did not have chronic rhinosinusitis and nasal polyps, who were admitted to the Ear-Nose-Throat Clinic of Bakirkoy Dr. Sadi Konuk Training and Research Hospital between June 2006 and March 2009, were treatment-naiive or it had been six months since the last treatment they received. The COX-2 gene expression was checked for its prevalence and severity in the cytoplasm of inflammatory cells using the immunohistochemical method on the specimens collected from the patients.
RESULTS: The COX-2 prevalence phases of the aspirin-sensitive group was found to be significantly lower compared to the aspirin-tolerant and control patients (p=0.014; p=0.002). No significant differences were observed in the COX-2 prevalence phases between the aspirin-tolerant and control group patients (p=0.324; p>0.05). The COX-2 severity of the aspirin-tolerant group was significantly lower than the aspirin-tolerant and control patients (p=0.036; p=0.022). No significant differences were observed between the COX-2 severities of aspirin-tolerant and control group patients (p=0.852; p>0.05).
CONCLUSION: In our study, we found that the COX-2 gene expression was low in the aspirin-sensitive patients. This finding supports the hypothesis on the inhibition of the COX-1 enzyme following aspirin and other nonsteroidal antiinflammatory drug intake, the consequent inadequate regulation of the COX-2 enzyme in aspirin-sensitive patients and the reduction in the PGE2 synthesis. However, there is a need for further studies to shed light on the enzyme regulation mechanisms particularly to keep the inadequate regulation of COX-2 responsible per se for this pathogenesis.

AMAÇ: Bu çalışmada obstrüktif uyku apnesi sendromu (OUAS) olan hastalarda tanı aşamasında ve tedavi sonrasında kas dokusu belirteçlerinin sağlıklı kişilerle olan farklılıklarının belirlenmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Ağustos 2009 - Ocak 2010 tarihleri arasında horlama, uykuda nefes durması (tanıklı apne) ve gün içinde uykululuk gibi uyku bozukluğu yakınması ile Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Hastalıkları polikliniğine başvuran ve polisomnografi (PSG) testi sonucunda OUAS tanısı konulan 54 hasta (15 kadın, 39 erkek; ort. yaş 48.8±9.3 yıl; dağılım 27-60 yıl) (hasta grubu) ile OUAS’si veya horlaması olmayan ve hiçbir tedavi uygulanmayan 54 birey (17 kadın, 37 erkek; ort. yaş 44.6±10.5 yıl; dağılım 27-60 yıl) (kontrol grubu) çalışmaya alındı. İlk aşamada hasta ve sağlıklı bireylerin kan testlerinde kreatin kinaz (CK), laktat dehidrogenaz enzimi (LDH) ve miyoglobin değerleri incelendi. İkinci aşamada hasta grubu yapılan tedavi seçeneğine göre kendi içinde iki gruba ayırıldı; tedavi öncesi ve tedavinin üçüncü ayında yapılan kan testlerinde CK, LDH ve miyoglobin değerleri incelendi.
BULGULAR: İlk aşamada yapılan incelemede hasta grubunda CK değerlerinin anlamlı derecede daha yüksek olduğu, LDH ve miyoglobin değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı saptandı. İkinci aşamada yapılan incelemede cerrahi tedavi yapılan grupta tedavi öncesi ve tedavinin üçüncü ayında yapılan incelemede CK, LDH ve miyoglobin kan değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı saptandı. Noninvaziv cihaz (CPAP) ile tedavisi yapılan grupta tedavi öncesi ve tedavinin başlangıcından üç ay sonra yapılan incelemede CK ve miyoglobin kan değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı, LDH değerlerinin ise tedavi ile istatistiksel olarak anlamlı derecede düştüğü saptandı.
SONUÇ: Çalışma bulgularımız OUAS’nin belki de hafif ila orta hiper kreatin kinasemi (hiper-CKemia) nedenlerinin bir kısmını oluşturabileceğini ve açıklanamayan CK yüksekliği olan hastalarda muhtemel OUAS açısından OUAS sorgulaması yapılması gerektiğini göstermektedir.

OBJECTIVE: This study aims to determine the differences of the muscle tissue markers between the patients with obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) and the healthy individuals in both the diagnosis and post-treatment stages.
METHODS: Between August 2009 and January 2010, 54 patients (15 females, 39 males; mean age 48.8±9.3 years; range 27 to 60 years) (patient group) who were admitted to Bülent Ecevit University Faculty of Medicine Ear-Nose-Throat Outpatient Department with the complaints of sleep disturbances such as snoring, sleep apnea (witnessed apnea), and daytime sleepiness and diagnosed with OSAS using polysomnography (PSG) and 54 healthy subjects (17 females, 37 males; mean age 44.6±10.5 years; range 27 to 60 years) (control group) without snoring and who were treatment naïve were included. In the first stage, we evaluated the creatinine kinase (CK), lactate dehydrogenase (LDH) and myoglobin levels of the blood tests of patients and control subjects. In the second stage, we classified the patients into two groups depending on the treatment options and evaluated the CK, LDH and myoglobin levels of the blood tests before treatment and at three months of treatment.
RESULTS: In the first stage evaluation, we detected that the CK values of the patient group was significantly higher, but no statistically significant differences were observed between either the LDH or myoglobin levels. In the second stage evaluation, we detected no statistically significant differences between the CK, LDH and myoglobin levels before and at three months of the treatment in the surgery group. In the group which underwent therapy with the non-invasive equipment (CPAP), we observed no statistically significant differences in the levels of CK, LDH and myoglobin of the pre-treatment period and at three months after the beginning of the therapy, while we found a statistically significant decrease in the levels of LDH after treatment.
CONCLUSION: Our study results suggest that OSAS may probably constitute some parts of the causes of mild to moderate hypercreatine kinasemia (hyperCKemia) and investigation of OSAS should be performed in patients with unexplained high CK levels for the possible presence of OSAS.

Frontal mukoseller, yavaş büyüyen ve lokal agresif seyir gösteren lezyonlardır. Mukoseller, sinüsün ön ve arka kemik duvarında erozyona neden olabilir, intraorbital ve intrakraniyal olarak yayılabilir. Mukoselin tedavisi; kist duvarının tamamen çıkarılması, normal drenajın yeniden sağlanması ve sistemik antibiyotiklerle enfeksiyonun kontrolünü içerir. Bu makalede, orbita ve ön kraniyal fossaya uzanımı olan dev frontal mukopiyosel olgusu sunuldu ve uygulanan tedavi yöntemi tartışıldı.

Frontal mucoceles are slow growing and locally agressive lesions. Mucoceles may destroy both anterior and posterior walls of the sinus and spread intraorbitally and intracranially. Treatment of the mucoceles includes complete removal of the cystic lining, re-establishment of normal drainage and control of the infection with systemic antibiotherapy. In this article, we present a case of giant frontal mucopyocele extending to the orbita and anterior cranial fossa and discuss the treatment modality applied.

Mastoid osteomlar nadir gelişen, yavaş büyüyen ve genellikle asemptomatik benign tümörlerdir. Tedavi cerrahi eksizyon ile estetik kaygılar ve ilgili semptomlar için yapılır. Osteosarkom, fibröz displazi, metastatik tümörler, dev hücreli tümörler ve multipl miyelom ayırıcı tanıda dikkate alınmalıdır. Yirmi altı yaşında kadın hasta, sol postauriküler bölgede beş yıldır yavaş büyüyen ağrısız kitle ile kliniğimize başvurdu. Hastanın aynı bölgede travma ve hematom oluşumu öyküsü vardı. Hasta asemptomatikti, ancak estetik görüntüden şikayetçiydi. Fizik muayenede sol postroauriküler bölgede, kemik yoğunluğunda, yaklaşık 3.5x3.0 cm boyutlarında, ağrısız kitle belirlendi. Kitle ağrısız mastoid kemiğe fikse, sert ve düzgün yüzeyli idi. Üzerindeki cilt normaldi. Bilgisayarlı tomografide, iyi havalanan sol temporal kemiğin mastoid korteksinden kaynaklanan kemik yoğunluğunda bir kitle saptandı. Kitle estetik nedenlerle retroauriküler yaklaşımla cerrahi olarak eksize edildi. Histopatolojik tanı osteom olarak bildirildi. Ameliyat sonrası dönem sorunsuz geçti ve ameliyat sonrası altıncı ayda yapılan kontrol muayenesinde nüks izlenmedi.

Mastoid osteomas are rare, slow-growing and usually asymptomatic benign neoplasms. Treatment is surgical excision for the aesthetic reasons and the related symptoms. Osteosarcoma, fibrous dysplasia, metastatic tumors, giant cell tumors, and multiple myeloma should be considered for the differential diagnosis. A 26-year-old woman was admitted to our clinic with gradually increasing painless mass on the left postauricular region for five years. She had a trauma history and hematoma formation on the same region. The patient was asymptomatic, however complaining about the aesthetic appearance. Physical examination revealed a painless mass with bony consistency, approximately 3.5x3.0 cm in size on the left postauricular region. It was non-tender, fixed to the mastoid, hard and had smooth surface. Overlying skin was normal. Computed tomography demonstrated a bony mass arising from the mastoid cortex of the well-pneumatized left temporal bone. The mass was surgically excised by retroauricular approach for aesthetic reasons. Histopathologic diagnosis was reported as an osteoma. Postoperative period was uneventful and there was no recurrence on six-month follow-up examination.

Paragangliomas are rare neuroendocrine neoplasms of extraadrenal autonomic nervous system. These are usually benign, slow growing vascular tumors found in the abdomen, thorax, head and neck region. Head and neck paraganglioma is primarily located in the temporal bone and carotid body. Paragangliomas of nose and paranasal sinus are extremely rare and a few case reports are available. In this article we report a 25-year-old female patient with nasal paraganglioma suffering from nasal obstruction and nasal bleeding in the light of literature data.

Ranulalar, sublingual tükürük bezi kanallarını içeren ağız tabanındaki kistik dilatasyonlardır. Doğuştan ranulalar, tükürük bezi kanallarının kanalizasyon veya atrezi yetmezliğine sekonder gelişir. Ağız boşluğunun doğuştan kistik lezyonları oldukça nadirdir. Ranulaların tedavisi gözlem, iğne aspirasyonu, marsupializasyon veya cerrahi eksizyonu içerir. Bu makalede, ağız tabanında yerleşmiş doğuştan kistik lezyonu olan bir yenidoğan olgu sunuldu ve muhtemel tedavi seçenekleri tartışıldı.

Ranulas are cystic dilatations of the mouth floor involving the sublingual salivary gland ducts. Congenital ranulas occur secondary to the failure of canalization or atresia of the salivary gland ducts. Congenital cystic lesions of the oral cavity are extremely rare. The treatment of ranulas involves observation, needle aspiration, marsupialization and surgical excision. In this article, we present a case of congenital cyst in the mouth floor of an infant and discuss possible management options.